Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 5 padziernika 2005 r., sygn. II SA/Rz 717/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Bryk Sędziowie NSA Anna Lechowska AWSA Magdalena Józefczyk /spr./ Protokolant: sekr. sąd. Maria Kołcz po rozpoznaniu w dniu 5 października 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi U. G. na decyzję Wojewody z dnia [...] lipca 2004 r. nr [...] w przedmiocie prawa do zasiłku dla bezrobotnych - skargę oddala

Uzasadnienie

II SA/Rz 717/04

UZASADNIENIE

Wojewoda [...] decyzją z [...] lipca 2004r. nr [...] działając na podstawie art. 10 ust. 4 pkt 2 i art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. nr 99, poz. 1001) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. nr 98, poz. 1071 ze zm.) po rozpatrzeniu odwołania U. G. utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z [...] maja 2004r. nr [...] w części dotyczącej odmowy przyznania prawa do zasiłku

W odwołaniu U. G. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w części dotyczącej odmowy przyznania prawa do zasiłku, ponowne rozpatrzenie sprawy w tym zakresie i przyznanie prawa do zasiłku od 6.05.2004r. w wysokości 120 % kwoty zasiłku ze względu na spełnienie warunków określonych w art. 23 ust. 1 i 2 oraz 24 ust. 1 i 3 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. Podniosła, że w dacie rejestracji w PUP przedłożyła wszystkie dokumenty na poparcie okresów uprawniających do zasiłku, a w szczególności decyzję MOPS z 22.11.2001r. nr [...], decyzję MOPS z 12.02.2003r. nr [...] oraz zaświadczenie MOPS z 29.04.2004r. nr [...], że w okresie 18 miesięcy poprzedzających zarejestrowanie dysponowała 365 dniami, które uprawniały do nabycia prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Przedstawiona dokumentacja potwierdzała fakt pobierania w okresie od 1.10.2001r. do 31.01.2004r. gwarantowanego zasiłku okresowego oraz opłaty składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe w wysokości 32,52 % kwoty najniższego wynagrodzenia. Organ I instancji błędnie ustalił stan faktyczny, co spowodowało wydanie odmownej decyzji.