Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 lipca 2005 r., sygn. II SA/Gd 1634/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz, Sędziowie Sędzia NSA Marek Gorski, Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka (spr.), Protokolant Anna Zegan, po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi S. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia 14 października 2003 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 1 października 2003 r. nr [...] Prezydent Miasta orzekł o uznaniu S. M. za osobę bezrobotną od dnia 1 października 2003 r. i o odmowie przyznania mu prawa do zasiłku. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż strona nie spełnia warunków z art. 23 ust. 1 pkt 2 i art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. nr 58, poz. 514 - tekst jednolity) i z tych przyczyn zasiłek jej nie przysługuje.

W odwołaniu od powyższej decyzji S. M. zarzucił rażące naruszenie praw podmiotowych, wynikających z art. 32 ust. 1 i 2 w związku z art. 30 i 67 § 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i w związku z art. 13 ust. 3 pkt 5 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. Odwołujący podał, iż jako bezrobotny bez prawa do zasiłku, nie osiąga żadnych dochodów, nie mając środków nawet na bilety komunikacji miejskiej i karty telefoniczne do kontaktów z potencjalnymi pracodawcami. W tej sytuacji nie może zrealizować obowiązku wynikającego z art. 13 ust. 3 pkt 5 wyżej wskazanej ustawy. Podkreślił, iż jego zdaniem ustawodawca dyskryminuje osoby słabsze ekonomicznie, czyniąc rozróżnienie na bezrobotnych pobierających zasiłek dla bezrobotnych z tytułu pozostawania bez pracy i bezrobotnych pozbawionych tego zasiłku z tego samego tytułu - pozostawania bez pracy. W konkluzji odwołujący zażądał zasądzenia zadośćuczynienia za naruszenie jego praw podmiotowych w kwocie 30 000 zł.