Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 7 kwietnia 2005 r., sygn. SA/Rz 2564/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolska /spr./ Sędziowie NSA Ryszard Bryk AWSA Magdalena Józefczyk Protokolant: st.sekr.sąd.B.Krztoń po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi Z. G. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] listopada 2002 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji

Uzasadnienie

SA/Rz 2564/02

U Z A S A D N I E N I E

Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Rz. decyzją z dnia [...] listopada 2002 r. /.../, wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz. U. Nr 65, poz. 294/ po ponownym rozpatrzeniu odwołania Z. G. od decyzji Państwowego Inspektora Sanitarnego w J. z dnia [...] listopada 1999 r. /.../ w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia u Z. G. choroby zawodowej - zawodowego uszkodzenia słuchu z poz. 15 wykazu chorób zawodowych, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Z uzasadnienia decyzji ostatecznej wynika, że organ odwoławczy dokonując ponownej oceny zebranego materiału dowodowego - po wyroku NSA z dnia 13 czerwca 2002 r. sygn. akt SA/Rz 1574/00 - doszedł do przekonania, że uszkodzenie słuchu zdiagnozowane u Z. G. w 1999 r. przez Poradnię Chorób Zawodowych w Rz. i potwierdzone badaniami klinicznymi w Instytucie Medycyny Pracy w S. w czerwcu 2000 r. nie jest spowodowane działaniem hałasu. Tylko bowiem takie uszkodzenie słuchu może być uznane za chorobę zawodową /zgodnie z definicją tej jednostki chorobowej w wykazie chorób zawodowych/. Nie dysponując zasobem wiedzy umożliwiającym ocenę, czy schorzenie słuchu zdiagnozowane u Z. G. w 1999 r., a więc po upływie 3 lat od zaprzestania pracy w narażeniu na hałas, ma etiologię zawodową, organ ten zwrócił się do Instytutu Medycyny Pracy w S. o opinię /art. 75 k.p.a./. W orzeczeniu lekarskim z dnia 18 czerwca 2000 r. tegoż Instytutu wskazano, że dokonana obserwacja w kierunku niedosłuchu pochodzenia zawodowego jest negatywna. Ubytki słuchu u Z. G. określone na poziomie 9 dB nie powodują upośledzenia funkcji narządu słuchu w stopniu uzasadniającym rozpoznanie choroby zawodowej. Skoro biegli z dziedziny medycyny pracy wskazali, że poziom ubytku słuchu zdiagnozowany u Zbigniewa Garbacika w 2000 r. jest tak niskiego stopnia, to nie ma podstaw do przyjęcia domniemania, iż występował u niego zawodowy ubytek słuchu w 1996 r., tj. w chwili przejścia na wcześniejszą emeryturę. Tezę tą potwierdzają audiogramy badań słuchu Z. G. w 1977 r., 1989 r., 1994 r., 1995 r. Jeżeli więc pogłębianie się niedosłuchu u Z. G. następowało po 1996 r., niezależnie od ustąpienia narażenia zawodowego nadmiernym hałasem, nie może być mowy o zawodowym uszkodzeniu słuchu.