Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 grudnia 2004 r., sygn. I SA/Wr 4500/02

I SA/ Wr 4500/02 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 10 grudnia 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Radom, Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Asesor WSA Marta Semiczek, Protokolant Małgorzata Jakubiak, po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi B. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...]Nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2001r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza na rzecz skarżącego od Samorządowego Kolegium Odwoławczego kwotę 10 (dziesięć) zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. po rozpoznaniu odwołania złożonego przez skarżącą B. S. utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] (nr [...]) odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za rok 2001 Prezydenta Miasta W. z dnia [...] (nr ewid. [...]). W uzasadnieniu tej decyzji Kolegium wyjaśniło, iż skarżąca we wniosku wskazała jako podstawę prawną stwierdzenia nieważności decyzji, rażące naruszenie prawa. Według Kolegium z uwagi na nieprecyzyjną i budzącą wątpliwości interpretacyjne treść art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. nr 9 poz. 31 ze zm.) organ podatkowy ustalając podatek od nieruchomości wynajmowanej przez skarżącą, nie dopuścił się rażącego naruszenia prawa. Takie stanowisko jak podkreśliło Kolegium - znajdowało oparcie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jeśli zaś chodzi o uchwałę NSA z dnia 25 czerwca 2001r. (FPK 4/00), to według Kolegium wpłynie ona na zasadniczą zmianę orzecznictwa w przyszłości, lecz nie mogła skutkować stwierdzeniem nieważności decyzji "mieszczącej się w ówczesnej interpretacji przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz dominującej wówczas linii orzecznictwa".