Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 listopada 2004 r., sygn. II SA 4297/03

1. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych /Dz.U. 2002 nr 101 poz. 926 ze zm./ wskazuje na istnienie dwóch warunków, których wystąpienie pozwala na legalne przetwarzanie danych osobowych. Przepis ten jest uregulowaniem usprawiedliwiającym przetwarzanie danych osobowych dla dobra publicznego. Jego zastosowanie możliwe jest niejako w warunkach swoistego stanu wyższej konieczności, tj. wówczas, gdy administrator danych przedkłada dobro publiczne nad interes jednostki, bo jest to w danym momencie niezbędne do wykonania określonych prawem zadań.

2. Analiza przepisów regulujących działalność oświatową i wychowawczą wskazuje, iż zapewnienie przez organ prowadzący podległym mu placówkom oświatowym warunków lokalowych, administracyjnych i finansowych obejmuje zakres jego zadań w ramach tzw. nadzoru edukacyjnego (oświatowego). Przepisy te wskazują na wysoki stopień ogólności potrzebnych mu danych i wcale nie uzasadniają konieczności przetwarzania danych osobowych zatrudnionych w szkołach nauczycieli. Ogólna liczba zatrudnionych, dane liczbowe dotyczące poszczególnych poziomów kwalifikacji, dane liczbowe dotyczące stażu pracy z uwzględnieniem odpowiednio stawek procentowych i dane liczbowe dotyczące stażu pracy z uwzględnieniem odpowiednio stawek procentowych i dane liczbowe dotyczące nauczycieli o określonym stopniu awansu zawodowego, są w pełni wystarczające do prawidłowej realizacji jego zadań.

3. W świetle art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie danych osobowych nie mozna mówić o niezbędności przetwarzania danych osobowych nauczyciela przez organ prowadzący szkołę, albowiem żaden przepis prawa nie upoważnia tego oragnu do personifikowania tych danych, które są mu potrzebne do realizacji jego zadań. Zakładając racjonalność ustawodawcy, trudno byłoby przyjąć, że organ prowadzący szkołę, realizując ustawowe zadania, permanentnie działa w warunkach stanu wyższej konieczności.