Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 maja 2004 r., sygn. I SA/Wr 2395/01

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Asesor WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Protokolant Edyta Luniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2004 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w B. na decyzję Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania . w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999r. oddala skargę

Uzasadnienie

Inspektor Kontroli Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. decyzją z dnia [...] określił Skarżącej kwotę zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r. Podstawą do weryfikacji złożonego zeznania były poczynione w toku kontroli ustalenia dotyczące zaliczenia wydatków poniesionych przez Spółkę w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Inspektor stwierdził, iż w analizowanym okresie Skarżąca nie prowadziła działalności gospodarczej. W umowie Spółki wskazano, że przedmiotem jej działalności jest nabywanie i sprzedaż praw własności i użytkowania wieczystego gruntów na cele inwestycyjne oraz innych praw rzeczowych, budowa obiektów mieszkalnych, biurowych, handlowych i usługowych, wynajem powierzchni mieszkalnych, biurowych, handlowych, usługowych, usługi projektowe w dziedzinie budownictwa obiektów mieszkaniowych, biurowych, handlowych, usługowych, handel materiałami budowlanymi, usługi przedstawicielskie i pośrednictwa w dziedzinie handlu usług budowlanych i projektowych, usługi konsultingowe i marketingowe. W 1999 r. Spółka swoją działalność finansowała pożyczkami otrzymanymi od udziałowca J. S. i jedyny przychód jaki osiągnęła w tym roku wynikał z oprocentowania rachunku bankowego.

W związku z powyższym Inspektor uznał, za koszt uzyskania przychodów jedynie kwoty związane z obsługą rachunku bankowego w wysokości [...]. Pozostałe wydatki w wysokości [...] poniesione przez Spółkę w 1999 r. i zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów zostały przez Inspektora zakwestionowane na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) jako niezwiązane z przychodami 1999 r. Inspektor stwierdził, iż kosztem mogą być tylko wydatki służące do zachowania istniejącego źródła przychodów nie zaś te które służą tworzeniu nowego źródła przychodów.