Postanowienie WSA w Rzeszowie z dnia 13 maja 2004 r., sygn. SA/Rz 1660/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Robert Sawuła /spr./ Sędzia NSA Maria Zarębska-Kobak AWSA Jolanta Ewa Wojtyna Protokolant ref. staż. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi H. i T. B. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...].09.2003 r. Nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. Stwierdza nieważność przedmiotowej uchwały. 2. Zasądza od Rady Miasta [...] na rzecz skarżących H. i T. B. kwotę 10 zł /dziesięć złotych/ tytułem zwrotu uiszczonego wpisu. 3. Określa, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

SA/Rz 1660/03

Uzasadnienie

H. i T. B. wnieśli skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego -Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie na uchwałę Rady Miasta [...] Nr [...] z dn. [...].09.2003r. w sprawie rozstrzygnięcia zarzutów wniesionych do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta K. - ul. Z., wnosząc o jej uchylenie. Uchwale postawiono zarzut naruszenia art.18 ust.2 pkt 2a, pkt 4 lit.c, pkt 8 ustawy z dn.7.07.1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 15 z 1999r., poz.139 ze zm.). Skarżący generalnie kwestionują projektowane poszerzenie ul. Z. na odcinku od ul. L. do granic miasta od strony Ś. w kierunku północno-zachodnim. Zaprojektowane poszerzenie tej drogi skutkować będzie zajęciem większości działki skarżących - o nr ewid. 1708/1 pod zjazd, a co za tym idzie likwidację zagospodarowanego ogrodu i utratę naturalnego ekranu akustycznego. Wskazano także, że pomija się w planie dojazd do działek budowlanych. Skarga zarzuca także wadliwość pouczenia o prawie do wniesienia skargi do NSA na uchwałę Rady Miasta. Skarżący formułują dalej zarzut łącznego rozpatrywania zarzutów wniesionych w różnych okresach wyłożenia projektu planu, przytaczając przepis art.18 ust.2 pkt 8 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Skarżący wskazali, że uchwała wbrew swej treści nie zawiera uzasadnienia faktycznego i prawnego, a rada nie odniosła się do sugestii dotyczącej niewielkiej zmiany przebiegu drogi, nie wskazując przesłanek, którymi kierowano się przyjmując dane rozwiązanie planistyczne i nie uwzględniono propozycji przedstawionych w zarzucie. Akcentowanie zgodności projektu planu ze studium skarżący ocenili negatywnie, wywodząc iż dowolnie to pojęcie organ potraktował, pomijając kwestie objęcia pracami planistycznymi całego skrzyżowania, bez uwzględnienia wpływu na otoczenie planowanej drogi ekspresowej. Wskazano dalej, że różne są propozycje włączenia poszerzanej ul. Z. do drogi ekspresowej - jedna z nich polega ma na wybudowaniu skrzyżowania wielopoziomowego, z czym skarżący absolutnie nie godzą się. Zmniejszenie linii zabudowy i przemianowanie kategorii drogi z 15 KG na 18 KZ oraz zmniejszenie linii zabudowy pozorność 40 m na 25 m oceniono jako pozorność czynności planistycznych i zapowiedź podwyższenia w przyszłości kategorii drogi. Wysoka kategoria drogi w ocenie skarżących, przy uwzględnieniu gęstej zabudowy mieszkaniowej wskazywałaby na prowadzenie prac planistycznych ze zbytnim rozmachem.