Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 13 maja 2004 r., sygn. II SA/Bk 47/04

Przepis art. 43 ustawy z 07 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym w brzmieniu obowiązującym po 15 marca 2001 r. - oznaczał, że w przypadku istniejącego dla terenu inwestycji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego organ rozpatrujący wniosek o ustalenie warunków zabudowy nie mógł poddawać go ocenie z punktu widzenia przepisów szczególnych, bowiem był związany wyłącznie treścią planu tj. zakazami i nakazami z niego wynikającymi. Dopiero brak planu odsyłał do oceny wniosku poprzez pryzmat przepisów szczególnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA S. Prutis, Sędziowie NSA A. Sobolewska-Nazarczyk, E. Trykoszko (spr.), Protokolant A. Bazydło, po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2004 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] grudnia 2003 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę.-

Uzasadnienie

Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności faktycznych

i prawnych:

Prokurator Rejonowy w S., działając na podstawie art. 184 § l i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, pismem z dnia [...].06.2003 r. nr [...] złożył sprzeciw od decyzji Wójta Gminy W. z dnia [...].10.1997 r. nr [...] w sprawie ustalenia F.M. warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na rozbudowie budynku mieszkalnego oraz budowie budynku gospodarczego wraz z istniejącymi instalacjami i urządzeniami obejmującymi działki oznaczone nr 68, 69,70, 71, 95, 96 i 97 położone we wsi D. gm. W.

Prokurator zarzucił decyzji rażące naruszenie art. 40 ust.l ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. nr 15, póz. 139) poprzez ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wbrew ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który zakazuje w strefie ochronnej jeziora J. budowy jakichkolwiek obiektów budowlanych poza istniejącymi zagrodami w dobrym i średnim stanie technicznym oraz tworzenia nowej rolniczej zabudowy kolonijnej w odległości mniejszej niż 200 m od brzegów jezior i rzek, zaś zabudowy nierolniczej poza granicami skupionej zabudowy wiejskiej. Prokurator uważa, że powyższa decyzja rażąco narusza również art. 73 ust. l pkt l i 3 oraz art. 7 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie