Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 21 kwietnia 2004 r., sygn. II SA/Gd 3317/00

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla (spr.) Sędziowie: WSA Janina Guść Asesor WSA Krzysztof Gruszecki Protokolant: Danuta Penkalla po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi K. i R. R. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 30 listopada 2000r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie pozostawania obiektów budowlanych w zgodności z prawem I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 17 października 2000r. nr [...], II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżących K. i R. R. kwotę 10 zf. (dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 30 listopada 2000 r. nr [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego , działając na podstawie art. 123 w zw. z art. 144 i art. 138 § 2 pkt 1 k.p.a., uchylił postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 17 października 2000 r. nr [...] odmawiające wszczęcia postępowania administracyjnego z wniosku K. i R. R. w sprawie wysypiska odpadów komunalnych gminy B. położonego w W. i umorzył postępowanie pierwszej instancji. W uzasadnieniu wskazał, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, po uprzednim stwierdzeniu, że na terenach graniczących z nieruchomościami państwa R. nie są prowadzone jakiekolwiek roboty budowlane odmówił wnioskodawcom wszczęcia postępowania, podczas gdy powinien, uznając postępowanie za bezprzedmiotowe, zgodnie z art. 105 § 1 k.p.a., wydać decyzję o umorzeniu postępowania. W tym stanie faktycznym i prawnym postanowienie organu I instancji uznał za wydane bez podstawy prawnej. Organ odwoławczy wskazał ponadto, że podnoszone przez państwa R. zarzuty w kwestii zagrożenia ich zdrowia i życia spowodowane pobliskim położeniem wysypiska odpadów powinny zostać skierowane do właściwych organów Ochrony Środowiska, nie należą bowiem do kompetencji organów nadzoru budowlanego. Bezprzedmiotowe zatem było prowadzenie przez organy nadzoru budowlanego sprawy w świetle przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414 ze zm.).