Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 22 czerwca 2006 r. - Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Radzie Unii Europejskiej. - Sprawa C-399/03., sygn. C-399/03

Sprawa C‑399/03

Komisja Wspólnot Europejskich

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Pomoc państwa - Istniejący system pomocy - System podatkowy dotyczący centrów koordynacyjnych mających siedzibę w Belgii - Kompetencje Rady

Streszczenie wyroku

Pomoc przyznawana przez państwa - Uprawnienie Rady do udzielenia zgody na pomoc na zasadzie odstępstwa ze względu na wyjątkowe okoliczności - Warunki wykonania

(art. 87 WE i 88 ust. 2 WE)

Uprawnienie Rady, ustanowione w art. 88 ust. 2 akapit trzeci WE, w oczywisty sposób ma cechy wyjątku. Wynika z tego, że jeśli zainteresowane państwo członkowskie nie wystąpiło do Rady z wnioskiem na podstawie tego przepisu, zanim Komisja uznała pomoc za niezgodną ze wspólnym rynkiem i zamknęła w ten sposób procedurę, Rada nie jest już uprawniona do wykonywania powierzonego jej przez ten przepis uprawnienia mającego cechy wyjątku, do celów uznania takiej pomocy za zgodną ze wspólnym rynkiem. Taka wykładnia, pozwalająca uniknąć sytuacji, w której ta sama pomoc państwa stanowi przedmiot sprzecznych decyzji podjętych sukcesywnie przez Komisję i Radę, przyczynia się do zapewnienia pewności prawa.

Ponadto przyznanie, że państwo członkowskie może udzielić beneficjentom bezprawnej pomocy, nowej pomocy w kwocie równej kwocie bezprawnej pomocy, mającej na celu wyrównanie skutków zwrotów, do których beneficjenci ci zostali zobowiązani w wykonaniu decyzji stwierdzającej niezgodność pomocy ze wspólnym rynkiem byłoby niewątpliwie równoznaczne z pozbawieniem skuteczności decyzji wydanych przez Komisję na podstawie art. 87 WE i 88 WE. Zatem Rada, która nie może blokować skuteczności decyzji Komisji poprzez samodzielne uznanie pomocy za zgodną ze wspólnym rynkiem, nie może tym bardziej pozbawić tej decyzji skuteczności poprzez uznanie za zgodną ze wspólnym rynkiem, na podstawie art. 88 ust. 2 akapit trzeci WE, pomocy mającej na celu zrekompensowanie zwrotów beneficjentom uznanej za niezgodną ze wspólnym rynkiem bezprawnej pomocy, do których to zwrotów zostali oni zobowiązani w wykonaniu tej decyzji.