Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 16 lutego 2016 r. (Paluch przeciwko Polsce), sygn. 57292/12

W sprawie Paluch przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Czwarta Sekcja), w składzie:

András Sajó, Przewodniczący,

Vincent A. De Gaetano,

Nona Tsotsoria,

Paulo Pinto De Albuquerque,

Krzysztof Wojtyczek,

Egidijus Kuris,

Gabriele Kucsko-Stadlmayer, sędziowie,

oraz Françoise Elens-Passos, kanclerz sekcji,

Obradując na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 stycznia 2016 r.

Wydaje następujący wyrok, który został przyjętym w tym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. Podstawą sprawy jest skarga (nr 57292/12) przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, do Trybunału złożona zgodnie z art. 34 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wartości ("Konwencja") przez polskiego obywatela, p. Jakuba Palucha (skarżący), dnia 30 sierpnia 2012 r.

2. Skarżącego, który otrzymał pomoc prawną, reprezentował p. S. Kotuła, prawnik praktykujący w Lublinie. Rząd Polski (Rząd) był reprezentowany przez jego pełnomocnika, p. J. Chrzanowską, z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący zarzucił w szczególności naruszenie art. 3 Konwencji, w zakresie zakwalifikowania go jako osadzonego tzw. niebezpiecznego. Wniósł również skargę w zakresie art. 6 i 13 Konwencji, twierdząc, że postępowanie prowadzone przez komisję penitencjarną było niesprawiedliwe, a skuteczne odwołanie się od jej decyzji było niemożliwe.

4. W dniu 7 lipca 2014 r., skargę przekazano Rządowi.

STAN FAKTYCZNY

I. OKOLICZNOŚCI SPRAWY

5. Skarżący urodził się w 1989 r., obecnie przebywa w areszcie w Lublinie.

A. Postępowanie karne przeciwko skarżącemu

6. W bliżej nieokreślonym dniu, przed październikiem 2011 r., skarżącego skazano za napaść, stworzenie zagrożenia dla życia w wyniku podpalenia, oraz za wymuszenie.

B. Nałożenie reżimu osadzonego tzw. niebezpiecznego

7. W dniu 14 października 2011 r. Komisja Penitencjarna w Areszcie Śledczym w Lublinie ("komisja"), zastosowała wobec skarżącego szczególny reżim przeznaczony dla osadzonych, których uznaje się za niebezpiecznych ("reżim osadzonego niebezpiecznego"). Komisja umotywowała swoje decyzje tym, że skarżący zorganizował protest zbiorowy w Zakładzie Karnym w Opolu Lubelskim, mianowicie strajk głodowy osadzonych, oraz że zaplanował napaść na pracownika więzienia. Komisja ustaliła również, że skarżący wielokrotnie otrzymywał kary dyscyplinarne, w szczególności za usiłowanie przemycenia substancji psychoaktywnych do więzienia.