Postanowienie SN z dnia 9 stycznia 2020 r., sygn. I UK 65/19

W art. 32 ust. 1a ustawy emerytalnej ustawodawca wprowadził istotną zmianę w stanie prawnym, w którym wcześniej nie było możliwe ustalenie w drodze wykładni zasady pomijania w okresie ubezpieczenia okresów niezdolności do pracy z powodu choroby. Art. 32 ust. 1a tej ustawy nie ma zastosowania do oceny nabycia prawa do emerytury przed 1 lipca 2004 r.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Gonera

w sprawie z odwołania W. P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w Z. o prawo do emerytury, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 9 stycznia 2020 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 27 września 2018 r., sygn. akt III AUa (...),

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Z. na rzecz W. P. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w K., wyrokiem z 14 maja 2018 r., zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Z. z 21 kwietnia 2017 r. zaskarżoną przez ubezpieczonego W. P. i przyznał odwołującemu się prawo do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach poczynając od 13 marca 2017 r.

W zaskarżonej decyzji organ rentowy uznał, że na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił jedynie 23 lata i 3 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Za udokumentowany okres pracy w warunkach szczególnych uznał natomiast 6 lat, 2 miesiące i 10 dni. Organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonemu do stażu ubezpieczeniowego okresu nauki zawodu oraz do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Remontowym w R. i w Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych w S..