Postanowienie SN z dnia 4 kwietnia 2019 r., sygn. III UK 223/18

Pozorność umowy o pracę wynikająca z art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p. zachodzi także wtedy, gdy pomimo zawarcia umowy praca nie jest w ogóle świadczona. Nie stanowi ona wówczas tytułu ubezpieczenia społecznego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z odwołania D. K. i Z. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. o ustalenie istnienia obowiązku ubezpieczenia społecznego, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 4 kwietnia 2019 r., na skutek skargi kasacyjnej odwołujących się od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 14 marca 2018 r., sygn. akt III AUa [...],

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od D.K. i Z. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. kwoty po 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w [...] wyrokiem z dnia 14 marca 2018 r., III AUa [...], oddalił apelację odwołujących się D. K. i Z. Sp. z o.o. w L. od wyroku Sądu Okręgowego w L. z 14 czerwca 2017 r., VIII U [...], oddalającego odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. z dnia 10 października 2016 r. stwierdzającej, że D. K. z tytułu umowy o pracę zawartej z płatnikiem Z. Sp. z o.o. w L. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym od 1 stycznia 2015 r. do 17 listopada 2015 r. (odwołanie od tej decyzji złożył D. K. oraz Z. Sp. z o.o.) oraz decyzji z dnia 11 października 2016 r. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych