Postanowienie SN z dnia 31 października 2018 r., sygn. II PZ 21/18

Jednostka podległa samorządowi też ma prawo domagać się odszkodowania od zatrudnianego przez nią pracownika, który dopuścił się nieprawidłowości.

Gazeta Prawna nr 1/2019

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący)

SSN Romualda Spyt

SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa Ośrodka Sportu i Rekreacji "S." w S. przeciwko R. R. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 31 października 2018 r., zażalenia pozwanego na wyrok Sądu Okręgowego w Z. z dnia 12 czerwca 2018 r., sygn. akt IV Pa [...],

oddala zażalenie.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2018 r., IV Pa [...], Sąd Okręgowy w Z., w sprawie przeciwko R. R., o odszkodowanie, na skutek apelacji powoda - Ośrodka Sportu i Rekreacji "S." w S., uchylił wyrok Sądu Rejonowego IV Wydział Pracy w Ś. z dnia 31 stycznia 2018 r., i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania, wraz z orzeczeniem o kosztach postępowania odwoławczego.

Powód w pozwie z dnia 18 sierpnia 2017 r. (data wpływu - 21 sierpnia 2017 r.), domagał się zasądzenia od pozwanego 43.880,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, jak również kosztów procesu, wg norm przepisanych. W odpowiedzi na pozew, pozwany wniósł o jego odrzucenie, jako wniesionego przez jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej i zdolności sądowej, względnie o oddalenie powództwa w całości wraz z orzeczeniem o kosztach postępowania, w tym kosztach zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2018 r., IV P [...], Sąd Rejonowy w Ś. oddalił powództwo (pkt I) i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2700 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt II). W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że powództwo, którego podstawę prawną stanowił art. 122 k.p., podlegało oddaleniu.

Sąd ustalił, że pozwany pozostawał zatrudniony w Ośrodku Sportu i Rekreacji "S." w S. (dalej także OSiR) na stanowisku dyrektora od dnia 1 maja 2005 r., początkowo na podstawie umowy o pracę z dnia 29 kwietnia 2005 r. na okres próbny, a następnie od dnia 1 sierpnia 2005 r. na podstawie umowy zawartej na czas nieokreślony. OSiR jest jednostką budżetową Gminy S., prowadzącą działalność na terenie Gminy S. w zakresie sportu i turystyki. Gospodarka finansowa OSiR prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie o finansach publicznych. Podstawą gospodarki finansowej jest roczny plan finansowy. Za prowadzenie gospodarki finansowej odpowiada dyrektor. OSiR jest zobowiązany do odprowadzania do budżetu Gminy S. wszystkich zgromadzonych dochodów i z budżetu Gminy pokrywa wszystkie swoje wydatki. Nie istnieje możliwość, aby OSiR mógł pokrywać wydatki za prowadzone zajęcia z osiąganych przychodów. W okresie od września 2013 r. do czerwca 2015 r. pozwany polecał kasjerkom zatrudnionym w OSiR, aby "grzecznościowo" pobierały w gotówce poza systemem kasowym ośrodka należności za zajęcia aqua aerobik prowadzone przez instruktorkę G. W. Uiszczane przez klientów kwoty, stanowiące opłaty klientów za zajęcia, były zbierane przez kasjerki do koperty, a następnie wsuwane przez drzwi do gabinetu pozwanego lub przekazywane mu osobiście za pośrednictwem zatrudnionej w OSiR E. K., jeżeli w ocenie kasjerek zebrana kwota była duża. W tym okresie z zajęć aqua aerobiku korzystało 4.169 osób. Klienci korzystający z zajęć mieli możliwość opłacenia uczestnictwa w nich w formie miesięcznego karnetu w wysokości 120 zł, karnetu na zajęcia raz w tygodniu za 72 zł albo pojedynczych zajęć w kwocie po 20 zł. Powyższe zajęcia mogły wygenerować, wg ustaleń powoda, przychód w przedziale od 55.447,70 złotych - gdyby osoby uczestniczące w nich korzystały z karnetów miesięcznych, do 83.380 złotych ­gdyby każdorazowo opłacane były wyłącznie w formie pojedynczych zajęć. Instruktorka nigdy nie żądała zbierania dla niej gotówki przez kasjerki, gdyż wolała otrzymywać wynagrodzenie przelewem, o czym informowała pozwanego. Z zebranych środków pozwany regulował należności z tytułu usług świadczonych przez instruktorkę, która w okresie od września 2013 r. do czerwca 2015 r. wystawiła stronie powodowej rachunki na łączną kwotę 22.467 zł. Nadto część rozliczeń następowała na podstawie indywidualnych dokumentów księgowych rozliczanych gotówkowo na łączną kwotę 14.310 zł oraz faktur wystawionych przez OSiR zapłaconych gotówką w wysokości 7.410 zł. Rachunki wystawiane przez instruktorkę nie były ewidencjonowane w dokumentacji księgowej jednostki, ani w dzienniku korespondencji, czy zeszycie ewidencji faktur. Pozwany regulował je gotówkowo w swoim gabinecie. Różnica kwot, jakie powinny wpłynąć do kasy OSiR z tytułu prowadzonych zajęć oraz wysokości kosztów mieści się w przedziale od 19.990,70 złotych - gdyby osoby uczestniczące w zajęciach korzystały z karnetów miesięcznych, do 43.880 złotych - gdyby każdorazowo opłacane były wyłącznie w formie pojedynczych zajęć.