Wyrok SN z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. II PK 96/15

Z ujęcia redakcyjnego art. 328 § 2 k.p.c. wynika, że punktem wyjścia dla przedstawienia w pisemnych motywach wyroku materialnoprawnej koncepcji rozstrzygnięcia sprawy powinny być prawidłowo poczynione ustalenia faktyczne. Ustalenia muszą zaś odpowiadać postulatowi jasności i kategoryczności. W uzasadnieniu wyroku musi znaleźć odzwierciedlenie dokonany wybór dowodów, które stanowiły podstawę zrekonstruowanych faktów (podstawę faktyczną rozstrzygnięcia), a także wybór określonych przepisów, będących jego podstawą prawną, ustalenie w drodze wykładni ich znaczenia oraz zastosowanie norm prawnych w związku z poczynionymi ustaleniami faktycznymi.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący)

SSN Piotr Prusinowski

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca) w sprawie z powództwa D. U. przeciwko A. D. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą V.o wynagrodzenie i ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 20 kwietnia 2016 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 20 listopada 2014 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powódka D. U. po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa domagała się zasądzenia od pozwanego A. D., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą V., kwoty 43.899,67 zł z ustawowymi odsetkami tytułem wynagrodzenia za pracę w okresie od 1 kwietnia 2010 r. do 30 listopada 2011 r. oraz kwoty 1.592,16 zł tytułem ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.

Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2014 r. uwzględnił w całości tak sprecyzowane powództwo, opierając się na następujących ustaleniach faktycznych.

W dniu 30 października 2009 r. strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony, na podstawie której powódka od dnia 2 listopada 2009 r. została zatrudniona na stanowisku księgowej w wymiarze 1/16 etatu z wynagrodzeniem 300 zł miesięcznie. Umowa ta została zmieniona za porozumieniem stron: z dniem 1 stycznia 2010 r. w zakresie wynagrodzenia, które określono na kwotę 350 zł miesięcznie, a następnie z dniem 1 kwietnia 2010 r. w części dotyczącej wymiaru etatu, który podniesiono do 1/2 oraz odnośnie do wynagrodzenia za pracę, które od tej daty miało wynosić 2.500 zł miesięcznie. Jedną z przyczyn zawarcia przez strony aneksu zmieniającego umowę o pracę z dniem 1 kwietnia 2010 r. było "wygaszenie" łączącej strony przed tą datą umowy outsourcingowej, za świadczenie pracy na podstawie której powódka otrzymywała również wynagrodzenie od pozwanego. Umowa o pracę łącząca strony rozwiązała się z dniem 30 listopada 2011 r. na skutek uprzedniego jej wypowiedzenia przez powódkę. Wcześniej, bo 9 czerwca 2011 r., powódka wezwała pozwanego do zapłaty wynagrodzenia za okres od 1 kwietnia 2010 r. do 31 maja 2011 r. w kwocie 22.907,30 zł. W tym samym dniu pozwany złożył pisemne oświadczenie o uznaniu długu w takiej wysokości, nanosząc adnotację o treści: "spłatę będę mógł realizować dopiero po zakończeniu toczącego się postępowania w Sądzie Cywilnym, sygnatura akt I CO Sąd pierwszej instancji ustalił nadto, że powódka nie wykorzystała przysługującego jej urlopu wypoczynkowego w wymiarze 6 dni, 5 godzin i 30 minut, za co należny jest jej ekwiwalent w kwocie 1.592,16 zł.