Orzeczenie
Wyrok SN z dnia 20 stycznia 2016 r., sygn. I PK 32/15
Zgodnie z art. 187 § 1 k.p.c. powód nie jest zobowiązany do wskazania podstawy prawnej dochodzonego roszczenia, a nawet jej przytoczenie nie wiąże sądu (iura novit curia).
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący)
SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Myszka
w sprawie z powództwa O. M. W. przeciwko D. S. o zapłatę kwoty 21 002,00 zł, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 20 stycznia 2016 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w O. z dnia 22 października 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego Sądowi Okręgowemu w O.
Uzasadnienie
M. W., prowadząca działalność gospodarczą pod firmą O. M. W., zażądała zasądzenia od D. S. kwoty 21.001,85 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 4 lipca 2013 r. do dnia zapłaty oraz zapłaty kosztów procesu według norm przepisanych. W pozwie podniosła, że w okresie od 3 stycznia 2011 r. do 2 kwietnia 2012 r. łączył ją z pozwaną stosunek pracy. W tym czasie prowadzone przez nią przedsiębiorstwo współpracowało z przedsiębiorstwem H. W.; w ramach tej współpracy pozwana pobierała gotówkę od H. W. i dokonywała zakupów na rzecz jego firmy. Pozwana, w okresie zatrudnienia u powódki, nie rozliczyła się z kwoty 21.001,85 zł pobranej od H. W. Wezwanie pozwanej przez H. W. do zwrotu pobranej a nierozliczonej kwoty okazało się bezskuteczne. Powódka, jako pracodawca pozwanej, na wezwanie H. W. naprawiła poniesioną przez niego szkodę poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 21.001,85 zł.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right