Wyrok SN z dnia 25 listopada 2016 r., sygn. V CSK 123/16

1. Znaczenie wpisu polega zatem na tym, że określa on wierzytelność posiadacza rachunku do banku, który zobowiązany jest na jego żądanie wypłacić mu określoną kwotę pieniędzy lub wykonać polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czy inne zlecenie. Inaczej rzecz ujmując, bank jest dłużnikiem posiadacza rachunku do wysokości zapisanej na rachunku kwoty. Nie można zatem twierdzić, że zgromadzona na rachunku bankowym kwota pieniędzy stanowi własność posiadacza rachunku, a tym bardziej własność innej osoby, na polecenie której określona kwota ten rachunek zasiliła, choćby dokonała tej wpłaty pomyłkowo. Należy wyraźnie podkreślić, że przedmiotem zajęcia egzekucyjnego nie jest ani gotówka, ani sama kwota zapisana, inaczej mówiąc zaksięgowana, na rachunku bankowym, lecz wierzytelność posiadacza rachunku bankowego wobec banku o wypłatę tej kwoty.

2. Powództwo ekscydencyjne, o jakim mowa w art. 841 i 842 k.p.c., można wnieść tylko wtedy, gdy wszczęte zostało postępowanie egzekucyjne, (dopuszczalne jest także wtedy, gdy nie chodzi o postępowanie egzekucyjne, lecz o postępowanie zabezpieczające) i to postępowanie trwa. Po jego zakończeniu, a więc po wyegzekwowaniu zajętej wierzytelności, rzeczy czy innego prawa, powództwo takie staje się bezprzedmiotowe. Nie można zwolnić spod egzekucji rzeczy czy prawa, które zostało już przeniesione na wierzyciela. W takiej sytuacji osobie trzeciej, która rości sobie do nich prawo, przysługują inne roszczenia.