Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok SN z dnia 30 września 2016 r., sygn. I CSK 595/15

Przepis art. 17 prawa wekslowego ma węższy zakres normatywny i nie odnosi się do wiedzy posiadacza o tym, że weksel został wypełniony niezgodnie deklaracją wekslową, lecz reguluje kwestię zarzutów, jakie może podnieść dłużnik wekslowy w stosunku do posiadacza w sytuacji, gdy ten nabywając weksel działał świadomie na szkodę dłużnika. Będzie to miało miejsce, gdy indosatariusz wiedząc o istnieniu zarzutów dłużnika wynikających ze stosunku podstawowego nabywa weksel w celu uniemożliwienia dłużnikowi podniesienia tych zarzutów. Wymagany jest zatem kwalifikowany zły zamiar i zła wiara indosatariusza.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marta Romańska (przewodniczący)

SSN Grzegorz Misiurek

SSN Władysław Pawlak (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa A. spółki jawnej w W. przeciwko E. Z. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 września 2016 r., skargi kasacyjnej pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 28 listopada 2014 r., sygn. akt I ACa (...),

1. oddala skargę kasacyjną;

2. zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym Sąd Okręgowy w W. zasądził od pozwanej E. Z. na rzecz strony powodowej A. spółki jawnej w N. z weksla kwotę 200 000 zł, z ustawowymi odsetkami od dnia 9 listopada 2010 r. oraz koszty procesu.

W wyniku zarzutów pozwanej, Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego utrzymał w mocy w całości nakaz zapłaty.

Podstawą wydania wyroku były następujące ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej instancji: W dniu 7 marca 2003 r. J. W. (pożyczkodawca) i pozwana (pożyczkobiorca) zawarli umowę pożyczki w łącznej kwocie 200 000 zł na remont i wykończenie mieszkania położonego w P. Na zabezpieczenie zwrotu pożyczki, pozwana we wrześniu 2008 r. podpisała weksel in blanco, po uzgodnieniu z pożyczkodawcą kwoty, na którą został ostatecznie weksel wypełniony. W dniu 3 czerwca 2008 r. strona powodowa nabyła od J. W. na podstawie indosu wypełniony na kwotę 200 000 zł weksel podpisany przez pozwaną.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00