Wyrok SN z dnia 5 maja 2016 r., sygn. II CSK 582/15

Istotą umowy faktoringu jest stworzenie możliwości finansowania bieżącej działalności gospodarczej faktoranta, który odracza swoim kontrahentom termin zapłaty za towar lub wykonaną usługę; udziela im tzw. kredytu towarowego. Faktorant otrzymuje natomiast od faktora, niezwłocznie po wykonaniu umowy z kontrahentem, znaczą część przysługującej mu należności pieniężnej w postaci zaliczki z tytułu nabytej przez niego wierzytelności. Z reguły faktor zobowiązuje się także do świadczenia na rzecz faktoranta, na stałych zasadach, usług polegających na zarządzaniu wierzytelnościami i kontroli płynności na rachunku obrotów bieżących. Strony mogą swobodnie ukształtować treść umowy faktoringu, stosownie do art. 3531 k.c., jako umowę mieszaną, złożoną z kilku umów typowych, regulowanych ustawowo lub będących połączeniem czynności faktycznych i prawnych. Interpretacja tej umowy powinna być dokonywana według zasad przewidzianych dla umów w ogólności, przy uwzględnieniu stosownych unormowań dotyczących umów nazwanych, w takim zakresie, w jakim wskazuje na to porozumienie stron oraz założone właściwości faktoringu. Jest to umowa odpłatna; faktorant w zamian za przelaną wierzytelność otrzymuje cenę, której wysokość uzależniona jest od kilku czynników, w szczególności od zakresu przyjętego przez faktora ryzyka niewypłacalności dłużnika. Wynagrodzenie faktora ma mieszany charakter, łączący elementy prowizji oraz odsetek za okres od dnia wypłaty do dnia wymagalności albo zapłaty. Umowa faktoringu należy do umów dwustronnie zobowiązujących, konsensualnych, odpłatnych i wzajemnych.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)

SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)

SSN Marian Kocon

w sprawie z powództwa B. M. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przeciwko Zakładom [...] Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 5 maja 2016 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 18 marca 2015 r.,