Wyrok SN z dnia 14 stycznia 2016 r., sygn. IV CSK 289/15

Mając na względzie treść normatywną zawartą w art. 527 § 3 k.c., który należy odczytywać łącznie z art. 527 § 1 k.c. oraz charakter i skutki, jakie ustawa wiąże z usuwalnym domniemaniem prawnym,, brak jest podstaw do uznania, że art. 527 § 3 k.c. ustanawia również, poza domniemaniem wiedzy osoby trzeciej, także domniemanie możliwości jej uzyskania przy dochowaniu należytej staranności.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Marian Kocon

SSN Krzysztof Pietrzykowski

Protokolant Izabela Czapowska

w sprawie z powództwa Skarbu Państwa - Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. przeciwko E. G. o uznanie czynności prawnych za bezskuteczne, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 14 stycznia 2016 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 21 listopada 2014 r.,

I. oddala skargę kasacyjną;

II. zasądza od Skarbu Państwa - Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. na rzecz pozwanej E. G. kwotę 1800,- (tysiąc osiemset) zł z tytułu zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 listopada 2014 r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację Skarbu Państwa - Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. od wyroku Sądu Okręgowego w G., którym zostało oddalone jego powództwo przeciwko E. G. o uznanie za bezskuteczne w stosunku do powoda umów kupna sprzedaży samochodów o łącznej wartości 114 850 zł, zawartych pomiędzy pozwaną a A. J., w stosunku do którego powodowi przysługują wierzytelności publicznoprawne.

W sprawie ustalono, że pozwana i A. J. są małżeństwem, lecz od 2007 r. pozostawali w silnym konflikcie, a następnie w faktycznej separacji. We wrześniu 2009 r. małżonkowie umownie ustanowili rozdzielność majątkową, a w lutym 2013 r. dokonali podziału majątku wspólnego. A. J. od 2001 r. prowadził działalność polegającą na naprawie i konserwacji pojazdów samochodowych w warsztacie usytuowanym na stanowiącej własność żony, i przez nią użyczonej mu w tym celu zabudowanej nieruchomości. Pozwana nie uczestniczyła w żaden sposób w działalności męża. Prowadziła inną działalność, która nie pozostawała w jakichkolwiek powiązaniach z działalnością męża. Pozwana zaprzestała własnej dotychczasowej działalności w 2012 r., postanowiła natomiast rozpocząć prowadzenie warsztatu w miejsce męża, w obawie o utratę źródła dochodu, gdyż jego niewłaściwe i agresywne wobec otoczenia zachowanie spowodowało utratę wielu klientów warsztatu. Realizując ten zamiar pozwana w połowie października 2012 r. rozpoczęła działalność w warsztacie dotychczas prowadzonym przez męża i w listopadzie 2012 r. skłoniła go do sprzedania jej samochodów służących jako auta zastępcze dla klientów.