Wyrok SN z dnia 5 października 2011 r., sygn. II PK 38/11

Skutkiem regulacji zawartej w art. 291 § 2 k.p. jest to, że roszczenia w przepisie tym określone nie mogą ulec przedawnieniu przed powstaniem szkody spowodowanej nienależytym wykonywaniem przez pracownika obowiązków pracowniczych. Data zdarzenia wyrządzającego szkodę i data wyrządzenia szkody nie muszą się pokrywać, gdyż szkoda może powstać i niejednokrotnie powstaje później niż wywołujące ją zachowanie pracownika.

Sąd Najwyższy w składzie: SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Halina Kiryło SSA Jolanta Frańczak

w sprawie z powództwa Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego "A." Sp. z o.o. w R. przeciwko Henrykowi R. o odszkodowanie za mienie niepowierzone, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 5 października 2011 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 25 października 2010 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w O. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 lutego 2010 r. Sąd Rejonowy w O. zasądził od pozwanego Henryka R. na rzecz powoda Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego „A." Spółki z o.o. w R. kwotę 32.921,01 zł tytułem odszkodowania za mienie niepowierzone wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18.04.2008 r. do dnia zapłaty. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia.

Pozwany zatrudniony był w powodowej Spółce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku głównego księgowego w okresie od 1 maja 1991 r. do 30 września 2007 r. za wynagrodzeniem w kwocie 10.973,67 zł brutto. Rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło w związku z przejściem pozwanego na emeryturę. Pozwany jako główny księgowy kierował działem księgowości oraz sprawował bieżący nadzór nad prawidłowością sporządzania i obiegu dokumentów, kwalifikowaniem, dekretowaniem i księgowaniem operacji gospodarczych i finansowych, rozliczaniem podatków i opłat i sprawozdawczością finansową. Wykonywał też funkcje nadzorcze i doradcze w pozostałych czynnościach i działaniach pracowników księgowości, dla których był bezpośrednim przełożonym. Przeprowadzona w powodowej Spółce w okresie od 26 czerwca do 28 września 2007 r. kontrola skarbowa wykazała nieprawidłowości w zakresie księgowania na kontach kosztów uzyskania przychodów polegające na niedopłacie podatku dochodowego za lata 2002-2003, co spowodowało konieczność złożenia przez Spółkę deklaracji korygujących oraz uiszczenia niedopłaconego podatku dochodowego wraz z odsetkami za zwłokę, które wyniosły od należności za 2002 r. - 20.198 zł, zaś od należności za 2003 r. - 1.206 zł. Kontrola skarbowa wykazała także nieprawidłowości w zapisie na koncie kosztu własnego sprzedaży towarów w 2001 r., co doprowadziło do nadpłaty podatku dochodowego przez Spółkę za ten rok w kwocie 13.499 zł. Postanowieniem z dnia 19 listopada 2007 r. Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w R. odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia powyższej nadpłaty wobec wygaśnięcia prawa do złożenia takiego wniosku z upływem 5 lat od dnia złożenia zeznania podatkowego. Sąd Rejonowy ustalił nadto, że pozwany w sposób niedostateczny sprawował nadzór nad kierowanym przez siebie działem księgowości, dokonywał przeksięgowań niezgodnych z zasadami rachunkowości bądź akceptował takie czynności dokonywane przez podległych mu pracowników oraz nie stworzył, mimo ciążących na nim obowiązków, czytelnego systemu kontroli i nadzoru.