Wyrok SN z dnia 20 sierpnia 2008 r., sygn. I PK 35/08

1. Roszczenie o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych staje się wymagalne (art. 291 § 1 k.p.) w dniu, w którym powinno nastąpić rozli­czenie czasu pracy po upływie przyjętego okresu rozliczeniowego.

2. Bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany (art. 295 § 1 pkt 1 k.p.), jeżeli wierzyciel występuje z żądaniem świadczenia w sposób spełniający wy­magania przewidziane w art. 187 § 1 k.p.c. Nie może być uznane za przerwanie biegu przedawnienia „podniesienie kwestii”, „dążenie do ustalenia zasadności” albo „podjęcie próby objęcia ugodą”.

Przewodniczący SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca), Sędziowie SN: Beata Gudowska, Józef Iwulski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 sierpnia 2008 r. sprawy z powództwa Marii K. przeciwko Zakładom Wyrobów Metalowych S. SA w K. o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach z dnia 6 listopada 2007 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach wyrokiem z 18 czerwca 2007 r. [...] zasądził od strony pozwanej Zakładów Wyrobów Metalowych „S.” SA w K. na rzecz powódki Marii K. kwotę 22.323,14 zł z odsetkami tytułem wy­nagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, w pozostałej części oddalił po­wództwo. Powódka wnosiła o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 49.123,24 zł tytułem zapłaty za godziny nadliczbowe za 2003 r. wraz z ustawowymi odsetkami, twierdząc, że przepracowała 820 godzin nadliczbowych, w tym 216 w dni wolne od pracy, za które nie otrzymała wynagrodzenia. Pozwany wniósł o oddalenie powódz­twa, podnosząc zarzuty przedawnienia roszczeń oraz powagi rzeczy osądzonej.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy od 1 grudnia 1986 r. do 31 grudnia 2001 r. w pozwanych Zakładach Wyrobów Metalowych „S.” SA w K., a następnie od 1 stycznia 2002 r. do 31 maja 2004 r. - w związku z przejściem zakładu pracy w trybie art. 23 k.p. na innego pracodawcę - pracowała w Fabryce Konstrukcji Metalowych Spółce z o.o. w K. Ponownie od 1 czerwca 2004 r. została przejęta jako pracownik na podstawie art. 23 k.p. przez po­zwane Zakłady Wyrobów Metalowych „S.” SA w K., gdzie pracowała do 17 października 2005 r. W okresie zatrudnienia powódka zajmowała kolejno stanowiska: księgowej, głównej księgowej i księgowej. Umowa o pracę została z nią rozwiązana z dniem 17 października 2005 r. w drodze porozumienia stron w następstwie ugody zawartej przed Sądem Rejonowym-Sądem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kiel­cach w dniu 15 marca 2006 r. [...].