Wyrok SN z dnia 2 czerwca 2010 r., sygn. II PK 367/09

Samo powiadomienie pracodawcy o nieobecności w pracy z uwagi na okoliczności określone w art. 31 ust. 3 ustawy o związkach zawodowych nie wywołuje skutku w postaci zwolnienia pracownika od pracy zawodowej, gdyż podstawę taką stanowi decyzja pracodawcy udzielająca zwolnienia. Niestawienie się do pracy bez zwrócenia się o uzyskanie takiego zwolnienia nie usprawiedliwia więc nieobecności w pracy, wobec czego jest naruszeniem obowiązków pracowniczych, w szczególności ujętego w art. 100 § 2 pkt 1 k.p. obowiązku przestrzegania czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa Marcina N. przeciwko F. S.A. w W. o przywrócenie do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 2 czerwca 2010 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. z dnia 3 września 2009 r.,

I. oddala skargę kasacyjną,

II. zasądza od Marcina N. na rzecz F. S.A. w W. kwotę 120 (sto dwadziescia) zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 czerwca 2009 r. Sąd Rejonowy w W. oddalił powództwo Marcina N. przeciwko F. S.A. w W. o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia.

Powód był zatrudniony w pozwanej Spółce na stanowisku brygadzisty oraz pełnił funkcję wiceprzewodniczącego zarządu jednej z trzech działających u strony pozwanej organizacji związkowych - Wolnego Związku Zawodowego „Sierpień 80”. Organizacja ta nie była reprezentatywna w rozumieniu art. 241^25a k.p., gdyż ilość jej członków stanowiła jedynie 6,63% w stosunku do ogólnego stanu zatrudnienia.

W dniu 25 czerwca 2008 r. powód oraz przewodniczący WZZ „Sierpień 80” Tomasz R. poinformowali bezpośredniego przełożonego - kierownika zmiany o nieobecności w dniu następnym na początku drugiej zmiany rozpoczynającej się o godzinie 14.00. Oprócz nich miało być nieobecnych jeszcze 6 pracowników. Kierownik zmiany polecił powodowi i Tomaszowi R., aby o swojej nieobecności poinformowali menagera produkcji Marka O., czego jednak nie uczynili. Marek O. dowiedział się o nieobecności pracowników, w tym i powoda, dopiero w dniu 26 czerwca 2008 r. o godzinie 14.00, kiedy to nieobecność brygadzistów spowodowała niemożność rozpoczęcia produkcji na drugiej zmianie i konieczność wdrożenia w związku z tym planu awaryjnego. Tego dnia powód stawił się do pracy o godzinie 16.00 w związku z udziałem w przeprowadzanym przez NSZZ „Solidarność” i WZZ „Sierpień 80” referendum strajkowym. Z kolei w dniu 4 lipca 2008 r. powód oraz Tomasz R. udali się do Komisji Krajowej WZZ „Sierpień 80” w K. w celu wykonania czynności związkowych. W tej dacie do pracy nie zgłosił się żaden z brygadzistów. O zamiarze wyjazdu Tomasz R. poinformował kierownika zmiany, który polecił mu zwrócenie się z tym do Marka O. Powód wraz z Tomaszem R. usiłowali skontaktować się z nim telefonicznie, jednakże po bezskutecznej próbie odstąpili od poinformowania go w inny sposób. Zgodnie z obowiązującym u strony pozwanej regulaminem pracy pracownicy zobowiązani są do przestrzegania dyscypliny pracy, w tym do punktualnego przychodzenia do pracy. Wcześniejsze opuszczanie stanowiska pracy bez zezwolenia bezpośredniego przełożonego jest niedopuszczalne. Pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeśli przyczyna tej nieobecności jest z góry wiadoma lub możliwa do przewidzenia. Praktyką było, że w przypadku oddelegowania pracowników do wykonania czynności związkowej zwracali się oni do przełożonego o wyrażenie zgody na zwolnienie ze świadczenia pracy, a ustna zgoda przełożonego była wystarczająca.