Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 30 czerwca 2008 r., sygn. I KZP 10/08

Sąd Najwyższy - Izba Karna w Warszawie

na posiedzeniu w składzie:

Przewodniczący: Prezes SN Lech Paprzycki

Sędziowie SN: Jerzy Grubba, Piotr Hofmański, Wiesław Kozielewicz, Roman Sądej, Józef Skwierawski (sprawozdawca), Stanisław Zabłocki

Protokolant: Michał Hudzik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Krajowej Aleksandra Herzoga

w sprawie Dariusza Ł.

po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. przez Sąd Najwyższy w składzie trzech sędziów - postanowieniem z dnia 21 lutego 2008 r., sygn. akt III KK 401/07 - do rozstrzygnięcia powiększonemu składowi Sądu Najwyższego zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy zakresy znaczeniowe pojęć „przemoc” użytego w art. 280 § 1 k.k. oraz „gwałt na osobie” użytego w art. 130 § 3 k.w. są tożsame”

uchwalił udzielić następującej odpowiedzi:

Zakresy znaczeniowe zwrotów: „przemoc wobec osoby”, użytego w art. 280 § 1 k.k. i „gwałt na osobie”, użytego w art. 130 § 3 k.w. - są tożsame.

UZASADNIENIE

Zagadnienie prawne przedstawione powiększonemu składowi Sądu Najwyższego powstało w związku z wątpliwościami dotyczącymi prawnej oceny następującego stanu faktycznego.

Dariusz Ł. oskarżony został o to, że „... po uprzednim użyciu przemocy w postaci przytrzymywania za ręce Haliny W. doprowadził ją do stanu bezbronności ...” i zabrał jej portfel z dowodem osobistym i pieniądze w kwocie 6 złotych, wyrządzając szkodę w wysokości 16 złotych i działając w warunkach powrotu do przestępstwa - to jest o przestępstwo określone w art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

Sąd Rejonowy w O. wyrokiem z dnia 1 grudnia 2006 r. (II K 1337/06) uznał oskarżonego za winnego zarzuconego mu czynu, przyjmując, że nie doprowadził on pokrzywdzonej do stanu bezbronności i nie dokonał zaboru dowodu osobistego - i skazał go za przestępstwo określone w art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 4 lat pozbawienia wolności.