Wyrok SN z dnia 20 sierpnia 2003 r. sygn. II UK 13/03

Wypłacona emerytura, mimo istnienia znanych organowi rentowemu okoliczności powodujących zawieszenie prawa do tego świadczenia, o których pobierający świadczenie był uprzednio pouczony, jest nienależnie pobranym świadczeniem w rozumieniu art. 138 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.).

Przewodniczący SSN Beata Gudowska

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca), Herbert Szurgacz

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2003 r. sprawy z wniosku Stanisława S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w O.W. o zwrot nienależnie pobranego świadczenia, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 3 października 2002 r.

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 28 lutego 2001 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w O.W. wstrzymał wnioskodawcy Stanisławowi S. wypłatę emerytury i zobowiązał go do zwrotu nienależnie pobranej emerytury za okres od 1 lipca 2000 r. do 28 lutego 2001 r. w kwocie 18.901,97 zł.

Po rozpoznaniu odwołania wnioskodawcy Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kaliszu wyrokiem z dnia 24 października 2001 r. [...] zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że wnioskodawca nie jest zobowiązany do zwrotu kwoty 18.901,97 zł. Sąd ustalił, że wnioskodawca ma przyznaną emeryturę od 1 marca 1999 r. Wdacie przyznania emerytury wnioskodawca był pracownikiem Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w P. Poprzednio do dnia 31 grudnia 1998 r. pracował na stanowisku Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K., a po odwołaniu go z tego stanowiska w związku z reformą administracji publicznej wykonywał obowiązki wyznaczone przez Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Województwie W. Zgodnie z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872) stosunki pracy wygasają jeżeli pracownikowi nie zostaną zaproponowane nowe warunki do 31 maja 1999 r. lub jeżeli nie przyjmie on nowych warunków do 15 czerwca 1999 r. Wnioskodawca przyjął nowe proponowane mu warunki 24 maja 1999 r. i jego stosunek pracy był nadal kontynuowany. Od dnia 1 lipca 2000 r. emerytura wnioskodawcy podlegała zawieszeniu na podstawie art. 103 ust. 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) wobec kontynuowania stosunku pracy. W decyzji z dnia 7 czerwca 2000 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych pouczył wnioskodawcę o zmianie zasad zawieszalności świadczeń. Jednakże zdaniem Sądu wnioskodawca nie jest zobowiązany do zwrotu świadczeń pobranych od 1 lipca 2000 r., gdyż nie taił on faktu pozostawania w zatrudnieniu, o czym świadczy pismo z dnia 30 czerwca 2000 r., w którym wnioskodawca opisuje zmianę pracodawcy od 1 lipca 1999 r. i wyraża wątpliwość, czy dotyczy go zawieszenie emerytury od 1 lipca 2000 r.