Wyrok SN z dnia 21 stycznia 2003 r. sygn. I PK 66/02

Przepis art. 24 k.c. nie stanowi podstawy roszczenia o wydanie rekomendacji o określonej treści.

Przewodniczący SSN Herbert Szurgacz (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Beata Gudowska, Roman Kuczyński.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2003 r. sprawy z powództwa Dariusza Eligiusza S. przeciwko Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Ś." Spółce Akcyjnej w Ś. o sprostowanie opinii i zadośćuczynienie pieniężne, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 24 października 2001 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2001 r. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie, uwzględniając częściowo powództwo Dariusza Eligiusza S. przeciwko Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego „PZL-Ś." SA w Ś., uzupełnił wydaną powodowi opinię o stwierdzenie, że umowa o pracę została rozwiązana przez pracodawcę na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. Sąd ustalił, że powód był zatrudniony u strony pozwanej od 1 listopada 1993 r. do 30 czerwca 1999 r, ostatnio na stanowisku specjalisty wiodącego do spraw marketingu. Dnia 12 sierpnia 1999 r. powód otrzymał opinię z dnia 7 sierpnia, w której określono okres zatrudnienia powoda u strony pozwanej, zajmowane kolejno stanowiska oraz ocenę jego pracy. W ocenie tej stwierdzono, że powód posiada duży zasób wiedzy teoretycznej z zakresu ekonomii, natomiast w praktyce nie potrafił skutecznie jej zastosować. W realizowanych zadaniach marketingowych wykazał się przeciętnym zaangażowaniem w prowadzonych sprawach i brakiem samodzielności. W pismach kierowanych do byłego pracodawcy powód domagał się sprostowania opinii w zakresie oceny pracy, a ponadto zamieszczenia w niej szeregu dalszych informacji o karierze zawodowej, podnoszeniu kwalifikacji zawodowych (staż zagraniczny, doktorat, kursy i inne). Zdaniem Sądu, w świetle przeprowadzonego postępowania dowodowego należało dojść do przekonania, że opinia była rzetelna i prawdziwa. Przepisy układu zbiorowego pracy dopuszczają możliwość prostowania opinii, ale Sąd nie jest uprawniony do konstruowania własnych ocen. W szczególności wykreślenie z opinii jej fragmentów zgodnie z żądaniem powoda spowodowałoby utratę jej znaczenia. Brakiem opinii było podstawy prawnej zwolnienia w związku z czym w tym zakresie Sąd uzupełnił opinię. Zdaniem Sądu żądanie powoda zadośćuczynienia w wysokości 3.600 zł nie znajduje uzasadnienia w art. 24 § 1 k.c, ponieważ działanie pozwanej nie nosiło cech bezprawności.