Wyrok SN z dnia 14 marca 2003 r. sygn. V CKN 1800/00

Decyzje ostateczne o oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. Nr 115, poz. 74 ze zm.), stanowią nadal podstawę zawarcia umowy o użytkowanie wieczyste.

Sędzia SN Iwona Koper (przewodniczący, sprawozdawca)

Sędzia SN Józef Frąckowiak

Sędzia SN Antoni Górski

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, Zarządu Głównego w W. przeciwko Gminie W. o nakazanie złożenia oświadczenia woli, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej w dniu 14 marca 2003 r. na rozprawie kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28 grudnia 1999 r.

uchylił zaskarżony wyrok w pkt I i II - w części oddalającej apelację strony pozwanej oraz w pkt IV i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania wraz z rozstrzygnięciem o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W pozwie wniesionym w dniu 10 sierpnia 1995 r. powód Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, Zarząd Główny w W. domagał się zobowiązania pozwanej Gminy Miejskiej W. do złożenia oświadczenia woli o oddaniu powodowi w użytkowanie wieczyste bliżej w nim opisanej działki oraz sprzedaży położonego na tym gruncie budynku za kwotę 257 000 zł płatną w rocznych ratach.

W uzasadnieniu żądania powołał się na wydaną w dniu 14 października 1989 r. decyzję Kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miejskiego w W. o przekazaniu na rzecz powoda w użytkowanie wieczyste na 40 lat, odpłatnie zabudowanego gruntu (opisanej działki) oraz znajdującego się na niej budynku, która stanowi podstawę do zawarcia aktu notarialnego. Gmina odmówiła zawarcia umowy wyrażając stanowisko, że wydana decyzja nie dała powodowi roszczenia o jej zawarcie.

Wyrokiem z dnia 15 października 1996 r. Sąd Wojewódzki we Wrocławiu oddalił powództwo. W jego uzasadnieniu wskazał na bezwzględnie obowiązujący charakter przepisu art. 20 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (jedn. tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 30, poz. 127 ze zm. - dalej: „u.g.g.”), w myśl którego oddanie zabudowanego gruntu w użytkowanie wieczyste następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tym gruncie budynków i innych urządzeń. Zgodnie zaś z powołaną uprzednio decyzją budynek został przekazany na rzecz powoda w wieczyste użytkowanie. Nawet więc przy przyjęciu, że powodowi na podstawie decyzji przysługuje roszczenie o zawarcie umowy, umowa zawarta na jej warunkach byłaby nieważna, a sąd nie może ingerować w treść decyzji i zobowiązać pozwaną do złożenia oświadczenia woli o sprzedaży budynku.