Wyrok SN z dnia 15 maja 2019 r., sygn. II CSK 145/18

1. Opłata roczna jest immanentnie związana z prawem użytkowania wieczystego gruntu i wiąże każdego kolejnego właściciela gruntu, jak i nabywcę prawa użytkowania wieczystego. Na tej samej zasadzie przechodzi na następcę prawnego uprawnienie do bonifikaty przyznane poprzednikowi prawnemu użytkownika wieczystego. Użytkownik wieczysty (i jego następca prawny) nie traci prawa do bonifikaty na skutek wdrożenia procedury aktualizacji opłaty rocznej w związku z ustaleniem nowej wartości gruntu lub zmiany stawki procentowej opłaty bez dokonania skutecznej zmiany umowy w zakresie bonifikaty, chyba że zmiana taka wynika wprost z przepisów prawa.

2. Z art. 73 ust. 6 oraz art. 78 u.g.n. jednoznacznie wynika, że ustawodawca rozróżnia wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej związane ze zmianą wartości nieruchomości oraz wypowiedzenie bonifikaty, co oznacza że są to dwie odrębne instytucje i nie można w drodze wypowiedzenia opłaty doprowadzić do zmniejszenia wysokości bonifikaty.

3. Aby przeciwdziałać wzbogaceniu właściciela, który dzięki nakładom użytkownika wieczystego może pobierać wyższą opłatę roczną i urzeczywistnić usprawiedliwiony interes użytkownika wieczystego ustawodawca wprowadził mechanizm zaliczenia wartości nakładów po zaktualizowaniu opłaty. Rozliczanie wartości tych nakładów (a nie kosztów ich poniesienia) przed aktualizacją opłaty rocznej nie jest możliwe, a użytkownik wieczysty nie nabywa samodzielnego roszczenia o rozliczenie nakładów przed dokonaniem aktualizacji opłaty.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Marian Kocon (przewodniczący)

SSN Monika Koba (sprawozdawca)

‎SSN Roman Trzaskowski

w sprawie z powództwa L. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. przeciwko Miastu Ł. ‎o ustalenie opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 maja 2019 r., ‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 22 września 2017 r., sygn. akt I ACa (…),