Wyrok SN z dnia 14 października 2022 r., sygn. II CSKP 588/22

Cel oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste (w obecnej terminologii ustawy określany trafniej „celem użytkowania wieczystego”, art. 73 ust. 2 u.g.n.) powinien być określany także wówczas, gdy nie został wskazany w decyzji uwłaszczeniowej. Powstanie tego prawa ex lege również prowadzi bowiem do „oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste” w rozumieniu ustawy o gospodarce nieruchomościami. Z art. 72 ust. 3 in principio u.g.n. wynika natomiast, że pojęcie celu zostało odniesione do wszystkich przypadków wymienionych w tym przepisie, także do wskazanej w pkt 5 kategorii „pozostałych nieruchomości gruntowych”. Należy zatem przyjąć, że – w tym sensie – nie istnieje możliwość powstania prawa użytkowania wieczystego bez któregokolwiek z celów wymienionych w art. 72 ust. 3 u.g.n.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Tomasz Szanciło (przewodniczący) ‎

SSN Marcin Łochowski ‎

SSN Beata Janiszewska (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa T. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. ‎przeciwko Skarbowi Państwa - Prezydentowi Wrocławia ‎o ustalenie, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym ‎w Izbie Cywilnej w dniu 14 października 2022 r., ‎skargi kasacyjnej strony pozwanej ‎od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu ‎z dnia 20 grudnia 2019 r., sygn. akt I ACa 1069/19,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powódka P. sp. z o.o. w W. (obecnie: T. sp. z o.o. w W.) wniosła, w trybie art. 80 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 1899 ze zm., dalej: „u.g.n.”), o ustalenie wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości. Pozwany Skarb Państwa – Prezydent Wrocławia wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu ustalił opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości skarbowej, oddanej w użytkowanie wieczyste powódce, na kwotę 21 937,12 zł za rok 2014, na kwotę 146 308,56 zł za rok 2015 oraz na kwotę 270 780 zł za 2016 rok i lata kolejne; w pozostałym zakresie powództwo oddalono. Sąd ten ustalił, że powódka jest użytkowniczką wieczystą bliżej określonej nieruchomości, położonej w W., będącej przedmiotem prawa własności przysługującego pozwanemu. Nabycie prawa użytkowania wieczystego przez poprzednika prawnego powódki, czyli P. w W., nastąpiło ex lege z dniem 5 grudnia 1990 r. i zostało stwierdzone decyzją Wojewody […] z 4 listopada 1991 r. W decyzji tej nie określono celu, na który nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste. Opłata roczna, ustalona na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, miała stanowić 3% wartości gruntu.