Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok SN z dnia 14 marca 2001 r. sygn. II UKN 271/00

Rozpoznanie przez sąd sprawy o jednorazowe odszkodowanie z tytuły choroby zawodowej bez uprzedniego postępowania administracyjnego przewidzianego w art. 36 i art. 37 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) jest dotknięte nieważnością (art. 379 pkt 1 KPC).

Przewodniczący SSN Teresa Romer

Sędziowie: SN Barbara Wagner (sprawozdawca), SA Herbert Szurgacz

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2001 r. sprawy z powództwa Eugeniusza K. przeciwko „O.” SA w W. o odszkodowanie, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Opolu z dnia 30 grudnia 1999 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok, zniósł postępowanie w całości i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Opolu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi orzeczenie o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Kędzierzynie-Koźlu wyrokiem z dnia 16 czerwca 1998 r. [...] zasądził od Spółki Akcyjnej „O.” w W. na rzecz Eugeniusza K. kwotę 8.364 zł tytułem odszkodowania „za zachorowanie w czasie pracy”.

Sąd ustalił, że Eugeniusz K. był zatrudniony w Państwowym Przedsiębiorstwie „Ż.O.” od 1 lutego 1963 r. do 31 stycznia 1992 r. Do roku 1986 pracował na stanowisku dźwigowego, początkowo na „poniemieckim” dźwigu starego typu, w którym kabina nie była oddzielona od maszynowni. Po roku 1986 „przeszedł” na dźwig nowego typu o dopuszczalnej normie hałasu 60/70 DB/A. W czasie badania w dniu 5 lutego 1987 r. stwierdzono u powoda obustronne uszkodzenie nerwów słuchowych i zakazano mu pracy w hałasie powyżej 85 DB. W dniu 18 marca 1986 r. lekarz odnotował w dokumentacji, że badany „ma przeciwwskazaną pracę” w hałasie i na wysokości oraz na stanowiskach wymagających dobrego słuchu. Kilka miesięcy później lekarz zwrócił się do pracodawcy o przydzielenie powodowi środków ochronnych (nauszników), z których uprzednio nie korzystał. Biegli Zakładu Medycyny Sądowej Akademii Medycznej w W. w opinii z dnia 1 kwietnia 1998 r. stwierdzili bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy między rozpoznanym u Eugeniusza K. niedosłuchem obustronnym znacznego stopnia a wykonywaną w przeszłości pracą i ustalili, że trwały uszczerbek na zdrowiu z tej przyczyny wynosi 30%. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd wskazał art. 435 § 1 KC.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00