Wyrok SN z dnia 6 lutego 2001 r. sygn. II UKN 221/00

Przepis art. 442 § 2 KC ma zastosowanie, gdy zostanie wykazane, że szkoda jest następstwem czynu określonego w kodeksie karnym jako zbrodnia lub występek.

Przewodniczący SSN Maria Tyszel

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca), Jerzy Kuźniar

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2001 r. sprawy z wniosku Sławomira P. przeciwko Polskim Kolejom Państwowym - Zakładowi Taboru w K. o rentę uzupełniającą na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 listopada 1999 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 lipca 1999 r. [...] Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi oddalił powództwo Sławomira P. przeciwko Polskim Kolejom Państwowym - Zakładowi Taboru w K. o rentę z tytułu utraty zdolności do pracy w charakterze maszynisty. Sąd ustalił, że powód stał się niezdolny do pracy po tym, jak pozwany polecił mu wykonywanie wymagającej znacznego wysiłku pracy zastępczej przy myciu lokomotywy. Miało to miejsce po raz pierwszy w lipcu 1990 r., kiedy powód zaczął odczuwać dolegliwości lewej nogi i był z tego powodu hospitalizowany. Po leczeniu uzyskał zaświadczenie lekarskie z marca 1992 r. zezwalające na wykonywanie pracy maszynisty z ograniczeniem stania i chodzenia. Po badaniu okresowym we wrześniu 1992 r. stwierdzono pierwszą kategorię zdrowia bez jakichkolwiek przeciwwskazań. W grudniu 1992 r. przełożony powoda Jan N. skierował go ponownie do pracy zastępczej znając treść obu zaświadczeń lekarskich. Orzeczeniem lekarskim z dnia 6 stycznia 1994 r. powód został uznany za niezdolnego do pracy na stanowisku maszynisty, a następnym orzeczeniem z dnia 17 marca 1994 r. został zaliczony do III grupy inwalidów.