Wyrok SN z dnia 20 czerwca 2001 r., sygn. I PKN 475/00

Ustaleniom w ramach zgodnych oświadczeń woli (art. 60 w związku z art. 66 i 72 KC) podlega rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron na podstawie art. 30 § 1 pkt 1 KP. Nie jest nimi objęte istnienie przyczyn dotyczących zakładu pracy, o jakich mowa w art. 1 ust. 1 i 2 w związku z art. 10 ust. 1 i art. 11 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.).

Przewodniczący SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca),

Sędziowie SN: Józef Iwulski, Andrzej Wasilewski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2001 r. sprawy z po­wództwa Wiesławy D. przeciwko Zakładowi Narzędziowemu „M+R“ Spółce z o.o. w G. o ustalenie sposobu rozwiązania umowy o pracę, na skutek kasacji strony pozwa­nej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krako­wie z dnia 14 marca 2000 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Gorlicach wyrokiem z 23 listopada 1999 r. ustalił, że umowa o pracę łącząca powódkę Wiesławę D. i stronę pozwaną Zakład Narzędziowy „M+R“ Spółkę z o.o. w G. została rozwiązana z dniem 31 sierpnia 1999 r. na mocy porozumienia stron z przyczyn dotyczących zakładu pracy w związku z art. 10 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.).

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka, zatrudniona u strony pozwanej na stano­wisku specjalisty do spraw płac, złożyła pisemną prośbę o rozwiązanie z nią umowy o pracę na zasadzie porozumienia stron z dniem 24 sierpnia 1999 r. Prezes zarządu pozwanej Spółki Henryk M. wyraził zgodę na rozwiązanie stosunku pracy, ale z dniem 31 sierpnia 1999 r. Tego dnia dyrektor Władysław R. wręczył powódce pismo o rozwiązaniu z nią umowy o pracę z dniem 31 sierpnia 1999 r. na zasadzie porozu­mienia stron z przyczyn dotyczących zakładu pracy - wskazując jako podstawę prawną art. 30 § 1 pkt 1 KP w związku z art. 11 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - oraz świadectwo pracy podające taką właśnie przyczynę ustania stosunku pracy. Powódka zapoznała się z treścią obu tych pism. W dniu 3 września 1999 r. odebrała przesłane jej pocztą pismo strony pozwanej o anulowaniu „w związku z zaistniałą pomyłką“ treści pisma z 31 sierpnia 1999 r. oraz nowe świadectwo pracy. Zgodnie z tymi nowymi dokumentami umowa o pracę została rozwiązana - według pracodawcy - na zasadzie porozumienia stron na podstawie art. 30 § 1 pkt 1 KP, ale już nie z przyczyn dotyczących pracodawcy. Dyrektor Władysław R., który podpisał pisma wręczone powódce 31 sierpnia 1999 r., był upoważniony do składania oświadczeń woli w imieniu pracodawcy w ramach czynności z zakresu prawa pracy, w tym do nawiązywania i rozwiązywania stosunków pracy. Sąd Rejonowy uznał, że powódka ma interes prawny w domaganiu się ustalenia trybu rozwiązania umowy o pracę. Jeżeli umowa została rozwiązana z przyczyn ekonomicznych dotyczących pracodawcy, to powódka nabyła uprawnienie do zasiłku przedemerytalnego natychmiast, bez wy­czekiwania przez trzy miesiące. Na podstawie art. 300 KP Sąd Rejonowy zastosował odpowiednio art. 61 KC, zgodnie z którym oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem. Powódka zapoznała się z treścią pisma z 31 sierpnia 1999 r. zawierającego oświadczenie osoby uprawnionej do składania oświadczeń w imieniu pracodawcy, dlatego późniejsze odwołanie złożonego oświadczenia woli nie może odnieść skutku prawnego.