Wyrok SN z dnia 23 listopada 2000 r. sygn. I PKN 117/00

Brak pouczenia pracownika przez pracodawcę o prawie odwołania się od wypowiedzenia oraz o terminie dokonania tej czynności, może stanowić okoliczność usprawiedliwiającą jego przekroczenie (art. 264 § 1 KP).

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Jerzy Kwaśniewski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2000 r. sprawy z powództwa Janiny Z. przeciwko Bankowi Spółdzielczemu w O.W. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 29 października 1999 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Wągrowcu wyrokiem z dnia 16 czerwca 1999 r. przywrócił Janinę Z. do pracy w Banku Spółdzielczym w O.W.

Sąd ten ustalił, że powódka była zatrudniona w pozwanym Banku Spółdzielczym w O.W. - Oddziale w R. od 16 maja 1981 r., zajmowała stanowiska kasjera i inspektora. W sobotę, 19 września 1998 r. była u lekarza, który wystawił zaświadczenie na druku L-4 o jej niezdolności do pracy od tego dnia. Powódka przyszła do pracy 21 września, bo chciała zdać kasę i oddać klucze. Z przyzwyczajenia podpisała listę obecności. Praca w Banku rozpoczyna się o 7. Kilka minut po tej godzinie wszyscy pracownicy zostali wezwani przez prezesa Banku, Krystynę T. na zebranie. Na tym zebraniu prezes poinformowała o rozwiązaniu umowy o pracę z powódką i jeszcze jednym pracownikiem, Kazimierzem F. Powódka rozpłakała się, powiedziała, że jest na zwolnieniu lekarskim i wyszła z zebrania. Po odzyskaniu siły przekazała kasę i poszła do domu. Zwolnienie przekazała pracodawcy następnego dnia przez syna. Powódka chorowała do 9 marca 1999 r., a z dniem 18 marca 1999 r. została uznana za częściowo niezdolną do pracy i otrzymała rentę. Świadectwo pracy otrzymała pocztą 5 stycznia 1999 r. i 8 stycznia wniosła pozew. Sąd Rejonowy uznał, że w dniu dokonania wypowiedzenia powódka była nieobecna w pracy (w rozumieniu art. 41 KP) z powodu choroby. Wypowiedzenie dokonane zostało z naruszeniem nie tylko tego przepisu, ale i art. 30§ 4 KP, gdyż nie zawiera wskazania przyczyny. Sąd przywrócił powódce termin do wniesienia odwołania, ponieważ nie pouczono jej o prawie i terminie odwołania.