Orzeczenie
Wyrok SN z dnia 27 maja 1999 r. sygn. I PKN 89/99
Wynagrodzenie akordowe powinno określać stawkę akordową oraz normy pracy.
Przewodniczący: SSN Zbigniew Myszka
Sędziowie SN: Walerian Sanetra (sprawozdawca), Andrzej Wasilewski
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 27 maja 1999 r. sprawy z powództwa Zbigniewa Ć. przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Usługowo-Handlowemu „K.” S.A. w K. o wynagrodzenie, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach z dnia 14 października 1998 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
W imieniu powoda Zbigniewa Ć. wniesiona została kasacja od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach z dnia 14 października 1998 r. [...], którym Sąd ten oddalił jego apelację od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Kielcach z dnia 28 maja 1998 r. [...].
Sąd pierwszej instancji zasądził od pozwanego Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowo-Handlowego „K.” Spółki Akcyjnej w K. na rzecz powoda Zbigniewa Ć. kwotę 354 DM (z 8% odsetek w stosunku rocznym od dnia 21 października 1998 r. do dnia 25 maja 1998 r. i z dalszymi odsetkami ustawowymi do dnia zapłaty) tytułem ekwiwalentu pieniężnego za jeden podstawowy posiłek dziennie za okres od 12 maja do 30 września 1997 r. oraz oddalił powództwo w pozostałej części, tj. w odniesieniu do kwoty 8.394 zł. Sąd ten ustalił, iż powód zatrudniony był przez pozwaną Spółkę w charakterze kamieniarza w okresie od 12 maja 1997 r. do 30 września 1997 r. Powód świadczył pracę w Niemczech. Strony w umowie z dnia 12 maja 1997 r., ustaliły, że powodowi przysługiwać będzie wynagrodzenie walutowe w łącznej wysokości w kwocie 2.400 DM. Aneksem z dnia 12 maja 1997 r. podpisanym przez strony ustalono, że należne wynagrodzenie obliczane będzie w systemie akordowym w taki sposób, że wynagrodzenie stanowić będzie 28,5% wielkości miesięcznego przerobu pracodawcy „na kontrakcie”, na którym zatrudniony jest pracownik, podzielone pomiędzy wszystkich pracowników fizycznych „kontraktu”. Powód podpisał zarówno umowę o pracę, jak też aneks do tej umowy. Pozwany nie zapewnił powodowi jednego posiłku w stołówce dziennie, ani też nie wypłacił ekwiwalentu za posiłki przygotowane przez powoda, mimo obowiązku przewidzianego w tym przedmiocie w załączniku nr 1 do umowy stanowiącego jej część składową. W związku z tym Sąd uznał powództwo za uzasadnione co do kwoty 354 DM, stanowiącej ekwiwalent pieniężny za jeden podstawowy posiłek dziennie w okresie od 12 maja 1997 r. do 30 września 1997 r., jako znajdujące swą podstawę w § 8 ust. 1 uchwały Rady Ministrów z dnia 3 maja 1989 r. w sprawie zasad wynagradzania oraz przyznawania innych świadczeń związanych z pracą pracownikom skierowanym do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług eksportowych (M.P. Nr 14, poz. 106). Sąd Pracy uznał jednocześnie za nieuzasadnione powództwo o zapłatę wynagrodzenia walutowego liczonego według zasad określonych w § 2 umowy z dnia 12 maja 1997 r., bowiem powód podpisał aneks do tej umowy określający miesięczne wynagrodzenie liczone od wielkości przerobu, zaś prawidłowości rachunkowego wyliczenia wynagrodzenia akordowego nie kwestionował.
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right