Wyrok SN z dnia 3 marca 1999 r. sygn. II UKN 504/98

O prowadzeniu wspólnego gospodarstwa w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) decyduje więź gospodarczo-rodzinna istniejąca między określonymi osobami; nie ma natomiast znaczenia, czy osoby te są zameldowane w tym samym lokalu mieszkalnym.

Przewodniczący: SSN Jerzy Kuźniar

Sędziowie SN: Stefania Szymańska (sprawozdawca), Maria Tyszel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 3 marca 1999 r. sprawy z wniosku Leokadii K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w T.M. o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy, na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 17 czerwca 1998 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 3 stycznia 1997 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w T.M. odmówił Leokadii K. jednorazowego odszkodowania po zmarłym wskutek wypadku przy pracy - synu Władysławie K. wobec ustalenia, że nie prowadził on z matką wspólnego gospodarstwa domowego i nie przyczyniał się do jej utrzymania.

Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi wyrokiem z dnia 18 listopada 1997 r. oddalił odwołanie Leokadii K. Sąd ustalił, iż syn wnioskodawczyni był zameldowany u matki i w pewnym okresie razem ze swoją konkubiną oraz dzieckiem z tego związku przebywał u matki. W pierwszej połowie roku 1995 konkubina syna wnioskodawczyni U.P. wyprowadziła się od niej i zamieszkała ponownie w swoim mieszkaniu; syn wnioskodawczyni wyjechał na półtora miesiąca do Włoch i po powrocie zamieszkał u konkubiny na ul. U., gdzie zamieszkiwał do śmierci i prowadził z konkubiną wspólne gospodarstwo domowe. Cała rodzina, tj. konkubina, dwoje dzieci (w tym jedno z innego związku) oraz syn wnioskodawczyni, była objęta pomocą społeczną Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w T.M. w postaci zasiłku okresowego w miesiącu wrześniu i październiku 1996 r. po 150 zł miesięcznie. Po śmierci Władysława K. zasiłek okresowy został dla konkubiny i jej dzieci zmniejszony. Syn wnioskodawczyni odwiedzał matkę, czasem robił zakupy w pobliskim sklepie. W ocenie Sądu Wojewódzkiego decyzja organu rentowego była prawidłowa. Sąd powołał się na regulację zawartą w art. 12 ust. 2 pkt. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) i wywiódł, że dla przyznania wnioskodawczyni dochodzonego odszkodowania konieczne było wykazanie, iż w dniu śmierci prowadziła ona z synem wspólne gospodarstwo domowe lub że przyczyniał się on w znacznym stopniu do jej utrzymania. Ustalony w sprawie stan faktyczny pozwala na stwierdzenie, iż te wymagania nie zostały spełnione. Syn wnioskodawczyni nie przyczyniał się w znacznym stopniu do jej utrzymania, gdyż w długich okresach nie pracował, razem z konkubiną korzystał z pomocy społecznej, nie zostały także zasądzone od syna na rzecz matki alimenty. Mimo, iż był on u matki zameldowany -nie prowadził z nią wspólnego gospodarstwa domowego, gdyż mieszkał i pozostawał w faktycznym pożyciu w tym czasie z konkubiną U.P.