Wyrok SN z dnia 13 października 1999 r. sygn. I PKN 293/99

Pojęcie potrzeb pracodawcy z art. 42 § 4 KP nie obejmuje zmiany zakresu obowiązków pracownika z powodu stanu jego zdrowia.

Przewodniczący: SSN Jadwiga Skibińska-Adamowicz

Sędziowie SN: Walerian Sanetra (sprawozdawca), Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 13 października 1999 r. sprawy z powództwa Andrzeja M. przeciwko Narodowemu Bankowi Polskiemu w B. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 18 lutego 1999 r. [...]

oddalił kasację i nie obciążył powoda kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W imieniu powoda Andrzeja M. wniesiona została kasacja od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku z dnia 18 lutego 1999 r. [...], którym Sąd ten oddalił jego apelację od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Białymstoku z dnia 27 października 1998 r. [...].

Andrzej M. w pozwie skierowanym przeciwko Narodowemu Bankowi Polskiemu Oddziałowi Okręgowemu w B. domagał się przywrócenia poprzednich warunków pracy przez dopuszczenie go do pracy w charakterze wartownika z bronią palną w systemie zmianowym i w porze nocnej. Żądał jednocześnie zapłaty odszkodowania w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia tytułem nieuzasadnionego odsunięcia go od wykonywania funkcji wartownika z bronią palną. Żądał również wyrównania wynagrodzenia za pracę za wrzesień i październik 1997 r. przez zapłatę dodatku za pracę w systemie zmianowym i w godzinach nocnych. Oddalając powództwo Sąd Pracy w szczególności ustalił, że powód został zatrudniony u pozwanego pracodawcy w dniu 1 maja 1994 r. na czas nie określony w pełnym wymiarze czasu pracy, początkowo na stanowisku wartownika. Ostatnio zaś zatrudniony jest na stanowisku starszego wartownika. Strona pozwana, uwzględniając wniosek Komendanta Oddziału Straży Bankowej, odsunęła powoda od pełnienia służby z bronią palną powierzając mu z dniem 1 lipca 1997 r. pełnienie służby bez broni na posterunku w holu głównym, na zmianie dziennej (gdzie nie jest wymagane pełnienie służby z bronią palną). Uznając, że przyczyny odsunięcia powoda od pracy z bronią palną ustały z dniem 1 stycznia 1997 r., strona pozwana ponownie powierzyła powodowi pracę z bronią palną w systemie zmianowym oraz w porze nocnej. Jednakże już we wrześniu 1997 r. skierowała powoda na badania lekarskie i w następstwie orzeczenia lekarskiego, w którym stwierdzono, że w przypadku powoda praca z bronią palną nie jest wskazana (z określeniem następnego terminu badania okresowego na lipiec 1999 r.), ponownie powierzyła powodowi pracę starszego wartownika bez broni palnej i tylko w systemie dziennym. Sąd Pracy przyjął, że skoro powód utracił możliwość pracy z bronią palną z uwagi na stan zdrowia (określony w orzeczeniu lekarskim), pracodawca - nie podejmując decyzji o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę -miał prawo pozostawić go na stanowisku starszego wartownika z powierzeniem pracy bez broni palnej i tylko w systemie pracy dziennej bez wypowiadania dotychczasowych warunków pracy i płacy. W ocenie tego Sądu, w tych okolicznościach niezasadne jest żądanie powoda zapłaty odszkodowania, jak też bezpodstawne jest żądanie wyrównania wynagrodzenia tytułem utraconych dodatków za pracę w porze nocnej i pracę zmianową z uwagi na to, że powód nie wykonywał tej pracy, pracując jedynie w ciągu dnia.