Uchwała SN z dnia 20 sierpnia 1997 r., sygn. III ZP 26/97

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej w sprawie z powództwa Renaty A. przeciwko Syndykowi Masy Upadłości Huty „B.” w B. o zapłatę ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach postanowieniem z dnia 15 maja 1997 r. (...) do rozstrzygnięcia w trybie art. 390 § 1 kpc:

„Czy pracownikowi przechodzącemu na przestrzeni roku kalendarzowego na emeryturę lub rentę, mającemu ustalone prawo do urlopu w pełnym wymiarze, który nie podejmuje po przejściu na emeryturę lub rentę w tymże roku kalendarzowym pracy u innego pracodawcy, przysługuje w razie niewykorzystania urlopu wypoczynkowego w całości lub w części ekwiwalent za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy w całości lub części w wysokości odpowiadającej wymiarowi urlopu za cały rok lub jego nie wykorzystanej części, czy też w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego u tego pracodawcy w roku ustania stosunku pracy?”

podjął następującą uchwałę:

W przypadku rozwiązania stosunku pracy i niewykorzystania z tego powodu urlopu wypoczynkowego nabytego w pełnym wymiarze (art. 153 § 3 kp) pracownikowi przysługuje od dotychczasowego pracodawcy ekwiwalent pieniężny odpowiadający urlopowi w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego u tego pracodawcy w roku, w którym rozwiązano stosunek pracy, także w sytuacji, gdy nastąpiło to w związku z nabyciem przez pracownika uprawnień emerytalnych (art. 171 § 1 kp w związku z art. 155 § 1 pkt 1 kp).