Wyrok SN z dnia 24 maja 1996 r. sygn. II URN 6/96

Zasadą przyjętą w art. 53 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r., Nr 10, poz. 36) jest odtwarzanie wysokości świadczenia z uwzględnieniem składników uposażenia żołnierza, które przysługiwały mu z mocy przepisów, w dniu zwolnienia ze służby.

Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie SN: Józef Iwulski, Jerzy Kuźniar (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 maja 1994 r. sprawy z powództwa Eugeniusza F. przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu w W. o wysokość emerytury, na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 29 listopada 1994 r., [...]

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Wojewódzkiemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie do ponownego rozpoznania

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 20 kwietnia 1994 r. Wojskowe Biuro Emerytalne w W. dokonało waloryzacji emerytury wojskowej wnioskodawcy Eugeniusza F., przyjmując do obliczenia podstawy wymiaru świadczenia "uposażenie za stopień wojskowy ppłk (pod-pułkownika) po 19 latach wysługi wojskowej", uposażenie za stanowisko służbowe (grupa U-15) oraz "odtworzoną kwotę dodatków o charakterze stałym i miesięczną równowartość nagrody rocznej lub premii", powołując jako jej podstawę prawną art. 53 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r., Nr 10, poz. 36).