Wyrok SN z dnia 14 listopada 1997 r. sygn. II UKN 328/97

Traktowanie wysługi emerytalnej jako okresu służby wojskowej (art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, Dz.U. Nr 10, poz. 36 ze zm.) stanowi szczególnego rodzaju fikcję prawną, której zastosowanie nie może być rozszerzane w drodze wykładni na pojęcie służby z art. 14 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 53 ust. 6 tej ustawy.

Przewodniczący SSN: Stefania Szymańska

Sędziowie SN: Andrzej Kijowski (sprawozdawca), Zbigniew Myszka

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 1997 r. sprawy z wniosku Janusza S. przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu w G. o wysokość emerytury wojskowej, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z dnia 14 marca 1997 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Wojskowe Biuro Emerytalne w G. decyzją z dnia 17 maja 1996 r. odmówiło Januszowi S. zaliczenia do wysługi emerytalnej okresu zatrudnienia po zwolnieniu ze służby wojskowej. W uzasadnieniu tej decyzji wojskowy organ rentowy wskazał, że przepis art. 53 ust. 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36) stanowi, iż w razie zgłoszenia, po dniu wejścia w życie ustawy wniosku o doliczenie nie uwzględnionych dotychczas w wymiarze emerytury okresów składkowych lub nieskładkowych, wysokość emerytury ustala się z zastosowaniem art. 14 i art. 15 ust. 1 ustawy. Wobec tego doliczenie okresu zatrudnienia wykonywanego po zwolnieniu ze służby wojskowej jest uwarunkowane między innymi, wykazaniem co najmniej 20 lat służby (art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy). Tymczasem wnioskodawca pełnił nieprzerwanie służbę wojskową od dnia 28 września 1962 r. do dnia 3 maja 1979 r., czyli przez 16 lat 7 miesięcy i 6 dni.