Wyrok SN z dnia 2 lutego 1995 r., sygn. II KRN 198/94

O stopniu społecznego niebezpieczeństwa konkretnej zbrodni rozboju decyduje, od strony przedmiotowej, nie tyle wartość mienia zrabowanego (ta jest bowiem często przypadkowa, niezależna od zamiaru sprawców, sięgających po prostu po to, co ofiara „miała przy sobie”), ile stopień zagrożenia dla zdrowia (lub nawet życia) napadniętego. Im bardziej sprawcy przekraczają próg „gwałtu na osobie”, który in concreto niezbędny był do obezwładnienia ofiary, tym wyżej należy ocenić stopień społecznego niebezpieczeństwa konkretnego czynu.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 1995 r. sprawy Kazimierza G. i Leszka D., oskarżonych o czyn określony w art. 210 § 1 k.k. w zw. z art. 60 § 1 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej, wniesionej przez Ministra Sprawiedliwości na korzyść oskarżonych od wyroku Sądu Wojewódzkiego w L. z dnia 31 stycznia 1983 r. – oddalił rewizję nadzwyczajną (...).

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki w L., wydanym w postępowaniu doraźnym wyrokiem z 31.I.1983 r., uznał Kazimierza G. i Leszka D. za winnych tego, że 25.X.1982 r. w L., w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności w wymiarze ponad 6 miesięcy za umyślne przestępstwo podobne, działając wspólnie, dokonali napadu rabunkowego na Mariana H. w ten sposób, że bijąc go i kopiąc po twarzy, głowie i całym ciele, doprowadzili go do stanu nieprzytomności, a następnie zabrali w celu przywłaszczenia na jego szkodę zegarek elektroniczny i sygnet z tombaku, ogólnej wartości 4.200 zł, i za to na podstawie art. 210 § 1 k.k. w zw. z art. 60 § 1 i 3 k.k., art. 36 § 3 k.k., art. 40 § 1 pkt 3 k.k., art. 1 ust. 1 pkt 1, art. 4 ust. 1 i 4 dekretu z 12.XII.1981 r. o postępowaniach szczególnych w sprawach o przestępstwa i wykroczenia w czasie obowiązywania stanu wojennego (Dz.U. nr 29, poz. 156), przy zastosowaniu art. 10 pkt 3 ustawy z 18.XII.1982 r. o szczególnej regulacji prawnej w okresie zawieszenia stanu wojennego (Dz.U. nr 41, poz. 273), wymierzył Kazimierzowi G. karę 12 lat pozbawienia wolności i 25.000 zł grzywny (...), zaś Leszkowi D. karę 9 lat pozbawienia wolności i 20.000 zł grzywny (....).