Wyrok SN z dnia 25 października 1994 r. sygn. II URN 39/94

Za wypadek w drodze do pracy lub z pracy uważa się zdarzenie nagłe, spowodowane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w drodze z domu do pracy lub z pracy do domu (art. 6 ust. 1 i art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych - jednolity tekst: Dz. U. z 1983 r., Nr 30, poz. 144 ze zm.).

Przewodniczący SSN: Teresa Romer (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Antoni Filcek, Adam Józefowicz

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Stefana Trautsolta, po rozpoznaniu w dniu 25 października 1994 r. sprawy z wniosku Stanisława D. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. o rentę inwalidzką z tytułu wypadku w drodze z pracy do domu, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 6 grudnia 1993 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 12 maja 1993 r. [...] i sprawę przekazał temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Stanisław D. zgłosił 3 stycznia 1992 r. wniosek o górniczą rentę inwalidzką. Do wniosku dołączył kartę wypadku w drodze z pracy do domu wraz z oświadczeniami świadków złożonymi przed inspektorem do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy Kopalni Węgla Kamiennego "P." w J.Z. Z karty wypadku wynika, iż 9 listopada 1990 r. około godziny 10 wnioskodawca, po wyjściu z autobusu odwożącego go z pracy do domu, przewrócił się a świadkowie, widząc go leżącego pomogli mu wstać.