Uchwała SN z dnia 11 lutego 1992 r., sygn. I PZP 7/92

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości w sprawie powództwa Anny R. przeciwko Wojewódzkiemu Zakładowi Weterynarii – Zakładowi Higieny Weterynaryjnej w G. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z/s w Gdyni postanowieniem z dnia 19 listopada 1991 r. VII Pr 333/91 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy odszkodowanie z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia do 1 (jednego) miesiąca, określone w art. 36¹ § 1 k.p. przysługuje także pracownicy, nie wykonującej pracy z powodu przebywania na urlopie wychowawczym?”

podjął następującą uchwałę:

Pracownicy korzystający z urlopu wychowawczego, której w podstawie art. 36¹ § 1 kodeksu pracy skrócono okres wypowiedzenia, przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia, jakie otrzymałaby, gdyby stosunek pracy rozwiązał się z upływem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Uzasadnienie

Powódka Anna R. wniosła o zasądzenie na jej rzecz odszkodowania za skrócenie okresu wypowiedzenia Strona pozwana Wojewódzki Zakład Weterynarii – Zakład Higieny Weterynaryjnej w G. wnosząc o oddalenie powództwa zarzuciła, że powódka przebywając na urlopie wychowawczym nie świadczyła pracy, co wyklucza roszczenie o odszkodowanie za skrócenie okresu wypowiedzenia.