Uchwała SN z dnia 21 października 1992 r., sygn. III CZP 108/92

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Zofii S. z udziałem: Jerzego S., Jakuba S., Stefana S., Kazimierza W., Skarbu Państwa-Urzędu Rejonowego w T. i Urzędu Miasta w T. o zasiedzenie nieruchomość po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 11 września 1992 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Tarnobrzegu z/s w Sandomierzu, postanowieniem z dnia 9 lipca 1992 r.

I. Cr 273/92 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.: I. „Czy umowa darowizny nieruchomości zawarta w 1932 r. w formie pisemnej lub ustnej, nie wpisana do ksiąg publicznych w rozumieniu § 431 kodeksu cywilnego austriackiego, wywierała skutki rzeczowe w postaci przeniesienia prawa własności na obdarowanego, a jeżeli tak, to czy przedmiot tej umowy stosownie do treści art. 2 ust. 1 dekretu z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (j.t. Dz.U. z 1945 r., nr 3, poz. 13 z późn. zm.) mógł być przeznaczony na cele reformy rolnej wespół z pozostałymi nieruchomościami należącymi do darczyńcy?”

II. „Czy wykreślenie z księgi wieczystej wpisu Skarbu Państwa jako właściciela nieruchomości na podstawie reformy może nastąpić na podstawie pozytywnego orzeczenia sądowego wydanego w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, czy też na podstawie decyzji Urzędu Rejonowego, że dana nieruchomość nie podpada pod działanie dekretu o reformie rolnej?”