Wyrok SN z dnia 9 kwietnia 1991 r., sygn. I PRN 13/91

Przyznanie pracownikowi w umowie o pracę świadczenia nie przewidzianego w przepisach o wynagrodzeniu dla danego stanowiska i nadanie mu charakteru stałego składnika wynagrodzenia nakłada na zakład pracy obowiązek jego wypłacania. Zwolnienie się od tego obowiązku może nastąpić w drodze wypowiedzenia zmieniającego warunki płacy.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z powództwa Ludwika O. przeciwko Zespołowi Szkół Mechanicznych w P. o wypłatę dodatku funkcyjnego na skutek rewizji nadzwyczajnej Prokuratora Generalnego (RN III/P/45/91) od wyroku Sądu Wojewódzkiego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 18 września 1990 r. X Pr 393/90 – uchylił zaskarżony wyrok i poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w Pruszkowie z dnia 30 kwietnia 1990 r. IV P 101/90 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu – Sądowi Pracy w Pruszkowie.

Uzasadnienie

Powód Ludwik O. w pozwie przeciwko Warsztatom Szkolnym Zespołu Szkół Mechanicznych w P. żądał zasądzenia dodatku funkcyjnego w wysokości po 5.000 zł miesięcznie poczynając od 1.III.1989 r. i podał w uzasadnieniu, że zakład pracy bez uprzedniego wypowiedzenia przestał mu wypłacać ten dodatek.