Wyrok SN z dnia 5 lutego 1991 r., sygn. I PR 407/90

Brak wyraźnej zgody pracownika na udzielenie mu urlopu zaległego w okresie wypowiedzenia nie rodzi automatycznie po jego stronie rozszerzenia o ekwiwalent za niewykorzystany urlop, gdyż konieczne jest przeprowadzenie przez niego dowodu, że mimo nieświadczenia pracy i pobierania wynagrodzenia w okresie wypowiedzenia, traktowanego przez zakład pracy jako faza równoczesnego korzystania z urlopu wypoczynkowego, pozostawał w gotowości do wykonywania pracy, a zakład pracy go do niej nie dopuszczał

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z powództwa Władysława M. przeciwko Przedsiębiorstwu Innowacyjno-Handlowemu „Agrospol” w O. o odprawę pieniężną na skutek rewizji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie z dnia 9 lipca 1990 r. IV WP 57/90 – uchylił zaskarżony wyrok w punkcie 2 w części oddalającej powództwo o odprawę pieniężną oraz w punkcie 4 orzekającym o kosztach procesu i w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu – Sądowi Pracy w Olsztynie, pozostawiając mu również rozstrzygnięcie o kosztach postępowania za instancję rewizyjną, oddalił rewizję w pozostałym zakresie.