Wyrok SN z 27 maja 1978 r., sygn. I PR 31/78

Wszelkie przejazdy pracownika, wykonującego pracę w terenie, z miejsca zakwaterowania do miejsca pracy i z powrotem są objęte czasem pracy, pozostaje on bowiem w czasie tych przejazdów w dyspozycji zakładu pracy.

Teza urzędowa

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 13 maja 1978 r. sprawy z wniosku Stanisława Z. przeciwko Zakładowi Budownictwa Naftowego i Gazowniczego w K. o wynagrodzenie za godziny, nadliczbowe na skutek odwołania wnioskodawcy od orzeczenia Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w R. z dnia 9 lutego 1978 r.

uchylił zaskarżony wyrok w części oddalającej żądanie wnioskodawcy i sprawę w tym zakresie przekazał Okręgowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w R. do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Wnioskodawca zatrudniony w pozwanym Przedsiębiorstwie w charakterze mechanika domagał się zasądzenia wynagrodzenia z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych w ilości 36 w miesiącu wrześniu 1977 r., którego zapłaty zakład pracy odmówił nie uznawszy godzin tych za czas pracy, skoro zostały one zużyte na przejazdy z bazy na poszczególne budowy i z powrotem oraz na przejazdy między poszczególnymi budowami. Wnioskodawca twierdził, że przejazdy te odbywał pojazdami pogotowia technicznego należącego do Przedsiębiorstwa i przez cały czas ich odbywania pozostawał w dyspozycji zakładu pracy.