Wyrok NSA z dnia 19 września 2023 r., sygn. II FSK 522/22

Interpretacje podatkowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Artur Kot, , po rozpoznaniu w dniu 19 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 10 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Sz 124/22 w sprawie ze skargi B.A. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 grudnia 2021 r. nr 0111-KDIB1-3.4011.95.2021.5.PC w przedmiocie pozostawienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz B.A. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 10 marca 2022 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (sygn. akt I SA/Sz 124/22) uchylił postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 grudnia 2021 r. (nr 0111-KDIB1-3.4011.95.2021.5.PC) oraz poprzedzające je postanowienie tego organu z 29 września 2021 r. (nr 0111-KDIB1-3.4011.95.2021.4.BM) w przedmiocie pozostawienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia.

2.1. W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego wyroku przez organ podniesiono zarzuty naruszenia następujących przepisów:

- art. 145 § 1 pkt 1 lit c) w zw. z art. 135 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako "P.p.s.a.") w zw. z art. 169 § 1 i § 4 w zw. z art. 14h w zw. z art. 14g § 1 i art. 14b § 3 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.; dalej jako "O.p."), albowiem Sąd uchylił zaskarżone postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 grudnia 2021 r. oraz poprzedzające je postanowienie z 29 września 2021 r. w wyniku błędnego przekonania, iż Organ bezzasadnie pozostawił wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia, gdyż w ocenie Sądu wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji (po jego uzupełnieniach) zawierał wyczerpujący opis stanu faktycznego, gdy tymczasem zdaniem Organu przedstawiony opis stanu faktycznego (mimo dokonanych uzupełnień) nie pozwalał na merytoryczne rozstrzygnięcie wniosku, a Organ słusznie pozostawił wniosek bez rozpatrzenia;