Wyrok NSA z dnia 18 czerwca 2021 r., sygn. II OSK 2766/18

Wykładnia gramatyczna i celowościowa art. 12 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wskazuje, że ustawodawca dopuszcza uchwalenie studium z jednoczesnym rozpatrzeniem uwag wcześniej nieuwzględnionych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Leszek Kiermaszek sędzia del. WSA Piotr Broda po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. K. i M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 lipca 2018 r., sygn. akt II SA/Wr 165/18 w sprawie ze skargi M. K. i M. K. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 11 stycznia 2018 r., nr L/1177/18 w przedmiocie uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Wrocławia 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. K. i M. K. solidarnie na rzecz Gminy Wrocław kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 lipca 2018 r., sygn. akt II SA/Wr 165/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę M. K. i M. K. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 11 stycznia 2018 r., nr L/1177/18, w przedmiocie uchwalenia zmiany studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Wrocławia, dalej także: "Studium".

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym.

M. K. i M. K. w skardze podnieśli, że jako współwłaściciele nieruchomości działek nr A,B/1,C/2, D [...] , obręb: S., o numerach ksiąg wieczystych [...] działka nr A [...] S., [...] dz. nr C/2 i B/1 [...] S., [...] dz. nr D [...] S., na podstawie art. 50 § 1, art. 52 § 2 art. 53 § 2, art. 54 § 1 P.p.s.a., zaskarżają powyższą uchwałę w zakresie tych działek. Zarzucili rażące naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 1 ust. 2 pkt 7, art. 6 ust. 2 pkt 2, art. 10 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073), dalej także" "ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym" oraz art. 21 ust. 1 i 2, art. 31 ust. 3, art. 64 ust. 1, 2 i 3 Konstytucji RP z uwagi na: pominięcie obowiązku uwzględniania w procesie planowania i zagospodarowania przestrzennego, dotychczasowego przeznaczenia terenów, zasady ekonomicznego wykorzystania przestrzeni i zasady proporcjonalności, a w konsekwencji zmianę przeznaczenia działek skarżących na "tereny zieleni dominującej" zamiast oznaczenia ich jako tereny zabudowy mieszkaniowej, zespołów urbanistycznych mieszkaniowych kameralnych i zespołów urbanistycznych nadrzecznych, co tym samym stanowi w istocie rzeczy naruszenie władztwa nad tym terenem i nadmierną ingerencję w prawo własności skarżących podczas gdy dokonując ingerencji w sferę prywatnych interesów właścicieli, Rada jako organ stanowiący, powinna bezwzględnie kierować się zasadą proporcjonalności, rozumianą, jako zakaz nadmiernej w stosunku do chronionych wartości ingerencji w sferę praw i wolności jednostek, w tym z zachowaniem swobody zagospodarowania posiadanych nieruchomości; naruszenie zasad prawnych związanych z tworzeniem aktów prawnych tj. zaniechaniu w części normatywnej uchwały regulacji uchylającej dotychczas obowiązujące studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Wrocławia, co prowadzi do wniosku, iż na obecną chwilę obowiązują dwa studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla Wrocławia, co narusza zasadę demokratycznego państwa prawnego wynikającą z art. 2 Konstytucji RP; naruszenie art. C ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez zaniechanie odrębnego rozstrzygnięcia uwag dotyczących projektu studium nie uwzględnionych przez prezydenta.