Wyrok NSA z dnia 20 lipca 2011 r., sygn. II OSK 670/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie NSA Wojciech Chróścielewski (spr.) del. NSA Janina Kosowska Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2011r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. N. , T. K. , A. Ż. , D. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2010 r. sygn. akt IV SA/Wa 830/10 w sprawie ze skargi M. N. , T. K. , A. Ż. , D. C. na uchwałę Rady Miejskiej w G. z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 listopada 2010 r., IV SA/Wa 830/10 oddalił skargę M. N. , T. K. , A. Ż. i D. C. na uchwałę Rady Miejskiej w G. z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy:

Uchwałą z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] Rada Miejska w G. uchwaliła studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego gminy G.

Na powyższą uchwałę, po uprzednim wezwaniu Rady Miejskiej w G. do usunięcia naruszenia prawa, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosły M. N. , A. Ż. , T. K. oraz D. C.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalając skargę wskazał, że zarzut degradowania terenu jest subiektywnym poglądem skarżących nie opartym na żadnych racjonalnych przesłankach. Zapisy studium przewidują poszerzenie możliwości sposobu zagospodarowania terenu. Żaden zapis zawarty w studium nie zakazuje skarżącym możliwości korzystania z należących do nich nieruchomości w dotychczasowy sposób. Twierdzenie, iż tak nie jest stanowi dowolną interpretacją zapisów studium prezentowaną przez skarżące. Dowolnym i nieuzasadnionym jest, zdaniem Sądu, twierdzenie skarżących, że studium przewiduje większe dopuszczalne poziomy hałasu. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego tego rodzaju okoliczność bowiem nie wynika. Zarzut, iż "uchwała narusza zasady zachowania proporcjonalności pozwalających na normalne życie, prawidłowe warunki zdrowotne i przyrodnicze" jest ogólnikiem pozbawionym merytorycznej treści. Racjonalne odniesienie się do tego rodzaju zarzutu jest, zdaniem Sądu, niemożliwe. Można jedynie stwierdzić, iż jest to stwierdzenie dowolne i niczym nieuzasadnione.