Wyrok NSA z dnia 28 kwietnia 2020 r., sygn. II OSK 1784/19

Planowanie przestrzenne; Zagospodarowanie przestrzenne

Warszawa, dnia 28 kwietnia 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędzia del. WSA Paweł Groński po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. L. [...] w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 2615/18 w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. L. [...] w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 lutego 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 2615/18 oddalił skargę Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul L. [...] w W. (dalej jako Wspólnota) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2018 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy.

Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

M. O. w dniu [...] sierpnia 2017 r. wystąpił do Prezydenta [...] z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z infrastrukturą techniczną, wjazdem/wyjazdem, elementami zagospodarowania terenu na działce [...] z obrębu [...], położonej przy ul. Lądowej [...], na terenie Dzielnicy [...].

Zarząd Dzielnicy [...] ustalił warunki zabudowy i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu dla tej inwestycji decyzją z dnia [...] marca 2018 r. nr [...].

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła Wspólnota Mieszkaniowa, zarzucając naruszenie art. 61 ust. 1 pkt 3 i ust. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 ze zm., dalej jako ustawa) w związku z brakiem odpowiedniego uzbrojenia terenu w infrastrukturę techniczną w zakresie odbioru wód opadowych. Zdaniem Wspólnoty, nie został spełniony warunek w postaci istnienia lub zaprojektowania wystarczającego uzbrojenia terenu, który jest zagrożony zalewaniem wodami opadowymi, a dotychczas istniejąca infrastruktura służąca odprowadzaniu tych wód jest niewydolna. Wspólnota zwróciła uwagę, że wobec wielości powierzchni planowanej inwestycji zagrożenie zalewaniem może realnie wzrosnąć, a istniejący system kanału ogólnospławnego w ul. L. może przyjąć ograniczone ilości wód opadowych. W przypadku większej ilości wód opadowych, w odniesieniu do planowanej inwestycji, zalecono ich gromadzenie w zbiorniku retencyjnym umieszczonym w obrysie budynku i zaopatrzonym w urządzenie ograniczające przepływ ścieków do kanalizacji deszczowej, które mają być odprowadzane do niej w okresie pogody bezdeszczowej. Wspólnota zarzuciła, że rozwiązanie to leży jedynie w sferze projektu, którego wykonania nie zagwarantowano w drodze umowy zawartej między właściwą jednostką organizacyjną a inwestorem, co jej zdaniem narusza art. 61 ust. 1 pkt 3 w zw. z ust. 5 ustawy.